Καί είναι του χειμώνα η φυση,
γραφοντας κι' αυτή τη δική της σελίδα
ζωγραφιζοντας τον ουρανό
περιδιαβάζει το πρασινο πέπλο της
και σ' αφήνει να αγναντέψεις
να φτιαξεις το δικο σου παραμύθι
τις δικες σου αλήθειες να πιστέψεις
να δημιουργησεις το όνειρο
αυτό που σου στέρησαν
να κτίσεις ξανά την ελπίδα
οχι για σενα τωρα πιά
αλλά για τους επερχόμενους
να τους βγάλεις από τον λίθαργο
να τους οδηγήσεις σε φωτεινά μονοπάτια
αυτά που εσυ ονειρευτηκες
και δεν πρόλαβες να νοιώσεις
παρα μόνο τό βαθύ νόημα της αγάπης
ενός ασυγκράτητου ρομαντισμού
ενός ερωτα με πάθος
με αυτα συνέχισε να ζωγραφίζεις
με αυτά συνέχισε να ζεις
μέσα στο συννεφο του σήμερα
όπου θα φεξει μια ηλιακτίδα
και το χαμόγελο θα είναι αληθινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου