Ανδρέου Ειρήνη: Εμείς θα πάμε κόντρα στον καιρό

 

Εμείς θα πάμε κόντρα στον καιρό
 
Τι κι αν μας πνίγουνε προβλήματα σωρό
και μες στα πρέπει και στα μη δεινοπαθούμε
κι αν ξεπουλάνε την ψυχή μας και το βιός
και ψάχνουμ' ένα χέρι να πιαστούμε .
 
Τι κι αν κρυώνει η ψυχή και σπαρταρά
σαν το πουλί που του χαλάσαν την φωλιά του
και μια θεσούλα στον ήλιο λαχταρά
να ζεσταθεί να ξεμαρκώσουν τα φτερά του.
 
Τι κι αν δεν στάθηκ' η ζωή με όλους δίκια...
μοίρες ρατσίστριες ορίζουν τα όνειρα μας.
Κι αν τα μετάξια που μας τάξαν ήταν φύκια
και μας γυμνώσαν την ψυχή και την καρδιά μας.
 
Εμείς θα πάμε κόντρα στον καιρό
κι αν πέσουμε , ξανά θα σηκωθούμε.
Φοράμ΄ένα χαμόγελο και μοίρες στο καλό.
τα πιο ωραία πράγματα τζάμπα μωρέ τα ζούμε....
 
**
Πόση αναίδεια...
 
Κι αυτές οι στάλες της βροχής στα κεραμίδια
πώς σου ξυπνούν τον οίστρο για χάδια κάτω από ζεστά σκεπάσματα
μ' ολόλευκα σεντόνια που μυρίζουνε σαπούνι Μασσαλίας
μα φτιάχνεις ένα καφέ και λες υπάρχουν άνθρωποι
που ακούν αλλιώς τις στάλες στα χάρτινα κασόνια τους
και κάποιοι μετανάστες μες στις λέμβους τους
τις νιώθουνε σαν απειλή σφίγγοντας τα σωσίβια τους
μη και γίνουνε ολέθρια καταιγίδα και βρεθούν μαζί μ' αυτές
να σχηματίζουν μπουρμπουλήθρες στο απέραντο το πέλαγος προτού προλάβουν ένα καφέ σε μια φιλόξενη στεριά
και τ' όνειρο για ένα χάδι κάτω από ζεστά σκεπάσματα
μ' ολόλευκα σεντόνια που μυρίζουνε σαπούνι Μασσαλίας με τις στάλες της βροχής πάνω από ένα δικό τους κεραμίδι.
Ω, πώς τόλμησαν αλήθεια τέτοιο όνειρο κι ολόλευκα σεντόνια
με το χρώμα που έχουνε; Πόση αναίδεια.......
 
**
Στον σκύλο και στην πένα
 
Αν στην ψυχή σου κουβαλάς
πληγές απ' τη ζωή σου
γι αυτές ποτέ σου μη μιλάς
ούτε στους κολλητούς σου.
 
Γιατί θα έρθει μια στιγμή
απάνω τους να φτύσουν
να στάξουν όξος και χολή
σαν τσακωθούν μαζί σου.
 
Κι αν θέλεις κάπου να τα πεις
πέστα εις το σκυλί σου
στοργή πολλή σ΄αυτό θα βρείς
ν' απαλυνθεί η πληγή σου.
 
Τα πιο βαθιά μου μυστικά
κρατώ πια φυλαγμένα
κι ανοίγω μόνο την καρδιά
στον σκύλο και στην πένα!