Η Γαλλοπούλα ή, κατά συγκοπή, και Γαλοπούλα / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Δε χρειάζεται να στο πει∙ φωνάζει από μακριά∙
είναι Γαλλοτραφής!  μιλάει απταίστως τα Γαλλικά
με έντονη προφορά του γ αντί του ρ∙
είναι φινετσάτη και φιλάρεσκη,
με λεπτότητα στην έκφραση των συναισθημάτων της.
Μόλο που είναι απόφοιτος της Σχολής Καλογραιών
δε φαίνεται να είναι τόσο μυγιάγγιχτη
ούτε προπάντων εσωστρεφής.
Αντίθετα δείχνει πολύ σίγουρη με τον εαυτό της∙
χαίρεται με τη ζωή της, οπωσδήποτε καπνίζει δημοσίως
και μάλιστα κατά τρόπο που φαίνεται
να προκαλεί τους Γάλ(λ)ους
των περιχώρων και των προαστίων.
Τα γλου γλου της κάνουν τις Γαλ(λ)οπούλες της γειτονιάς
να τα φορούνε και να μη την ανέχονται
‘’σου είναι μια’’, λένε μεταξύ τους,’’
‘’θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου’’
και κρύβονται πίσω από τις κουρτίνες.
Η Γαλλοπούλα ,κατά συγκοπή και Γαλοπούλα
όπου καθίσει και όπου σταθεί αρέσκεται
να κοιτάζεται στο καθρεφτάκι της και όλο να το ρωτάει
‘’καθρέφτη, καθρεφτάκι μου υπάρχει ωραιότερη από μένα;’’
Βέβαια δεν περιμένει να πάρει απάντηση
από το καθρέφτη ή το καθρεφτάκι της
γι αυτό και σπεύδει να δώσει η ίδια την απάντηση
στον εαυτό της
‘’Μα και βέβαια όχι!’’
Μετά από αυτή την πανηγυρική  αυτοεπιβεβαίωση
μπορεί να προκαλέσει τους σερνικούς Γάλ(λ)ους
όσο επιθυμεί η ψυχή της.
Οι Γάλ(λ)οι κάνουν υπομονή∙
δε την ανέχονται βέβαια στις συναναστροφές
και τα στέκια τους
‘’σπούδασε και αυτή μια ξένη γλώσσα’’
λένε δυνατά μεταξύ τους ,έτσι για να το ακούει
‘’και νομίζει πως έγινε και καμιά σπουδαία∙
Να φτάσει η Πρωτοχρονιά και τότε να δούμε
αν εξακολουθήσει να επιδεικνύεται
με τον ίδιο τρόπο∙
και αφήνουν ένα περίεργο σαρδόνιο
Γγλιο από πίσω τους.
Η Γαλλοπούλα , κατά συγκοπή και Γαλοπούλα
μόλο που άκουσε τον προειδοποιητικό
υπαινιγμό  δεν έδειξε να ενοχλείται∙
συνέχισε το ίδιο επιθετικά να κατέρχεται
στα πιο προβεβλημένα κέντρα της πόλης
και να διασκορπίζει το καπνό του τσιγάρου της
στα μούτρα  των σαλιαριζόντων Γάλ(λ)λων
Αφήνοντας τους πάντα στα κρύα του λουτρού
Κάποτε έφτασε και η Πρωτοχρονιά∙
η πόλη φωτίστηκε στήθηκε και το μεγάλο δέντρο
στο πιο επίκαιρο σημείο με τα λαμπιόνια να δίνουν
ένα γιορταστικό ρυθμό σε όλους και σε όλα.
Όλα τα σπίτια σπεύσαν εγκαίρως να προμηθευτούν
την απαραίτητη γαλοπούλα τους.
‘’Είναι το έθιμο’’, λένε μεταξύ τους
‘’κάθε Πρωτοχρονιά συνηθίζουμε να σερβίρουμε
Σσο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι μας
τη καθιερωμένη γαλοπούλα μας∙
είναι ευλογημένη ,ξέρετε,και από την εκκλησία μας
όχι μόνο εμάς των Καθολικών αλλά  και των υπόλοιπων
Χριστιανών∙
το κάνουμε εις ανάμνηση της σφαγής των νηπίων∙
ξέρετε, με τον Ηρώδη και τα γνωστά∙
ευτυχώς σε μας, τους πολιτισμένους,
παύσαμε προ καιρού να σφάζουμε νήπια∙
προτιμούμε αντ’ αυτών τις πιο παραγεμισμένες
γαλοπούλες∙
είναι και πιο νόστιμες, ξέρετε, και σου γεμίζουν
και καλύτερα το μάτι.
Η Γαλλλοπούλα, κατά συγκοπή και Γαλοπούλα
είναι αλήθεια ποτέ δεν αισθάνθηκε όμορφα
με αυτό το βάρβαρο έθιμο∙
δεν απέφευγε όμως και τον πειρασμό
να δοκιμάσει έστω και ένα κομματάκι
από τη καλοψημένη και καλοσερβιρισμένη
γαλοπούλα του δικού της Πρωτοχρονιάτικου
τραπεζιού.
Εκείνο όμως που ποτέ δε μπορούσε να φανταστεί
όλως παραδόξως και εντελώς παράλογα
συνέβη σε αυτή την ίδια εκείνη τη χρονιά.
Ήταν το πρωτάκουστο και πάντως ανεκδιήγητο
να μπλέξουν αυτή, μια καθαρόαιμη Γαλλοπούλα
με  μια κοινή Γαλοπούλα της Αγοράς!
Και όμως η παρεξήγηση έγινε∙
πέσαν οι άγριοι Γάλ(λ)οι πάνω της,
τη στρώσαν κάτω τη βίασαν κανονικά
και ανωμάλως, τη σύραν μετά στο σφαγείο,
της κόψαν το κεφάλι
και τη κρέμασαν από το τσιγκέλι.
‘’Θα κάνει ένα τέλειο  πρωτοχρονιάτικο τραπέζι’’
είπαν μεταξύ τους και χάθηκαν στα στενά δρομάκια του υποκόσμου
αφήνοντας ένα μακρόσυρτο ηχηρό και σαν σαρδόνιο
γέλιο να τρέχει θορυβωδώς από πίσω τους!...
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ  Η ΄ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΕΚΔΟΣΗ : 2013