Ατσάλινα τ’ απόβραδα που ανάλωσαν κοντές ημέρες
σαν ξόδεψαν το φως μέσα σε κρύο και πελιδνό πρωί
Ζωές μονήρεις φυλακισμένες σε χαμένο απομεσήμερο
κι οι δρόμοι άδειοι, παραδομένοι στη μνήμη της χαράς.
Ανείδωτες εκφράσεις από χαμόγελα που κρύφτηκαν
Φιλιά που έμειναν μετέωρα πίσω από σκαιά φραγή
Επιθυμία αγκαλιάς που ορφάνεψε πριν γίνει έρωτας
Συμπόνια που κι αν δείχτηκε χωρίς το χάδι έμεινε μισή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου