O ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ / Mαρούλλα Πανάγου

Αγάπη σαν μου σύντηχαν
τα δκυο γλυτζιά σου μμάδκια
κρύφαν του έρωτα φωδκιάν
μα του καμού παλάδκια
Επήραμ με σε μακρυνά
δικά τους μονοπάδκια.

Τον ύπνομ μου τον έχασα
στην αμμαδκιά την πρώτην
τζιαι το γλυτζιήν το γέλειο σου
Αχ! την καρκιά μμου τρώτην
βρίσκει με πάντα ξυπνητό
σαν έρτει το ξηφώτιν

Που τότες που τ'αμμάδκια σου
ειπα μμου αγαπώ σε
οπου δκιαβώ τζι όπου σταθώ
φαίνεστέ μου θωρώσε
τζι αν με σσε κάμω ταίρι μου
εννα να χαθώ χαρώ σε.

Μεσ την καρκιά μμου έμπηκες '
τζι έμεινες κλειδωμένη
μα μιαν κουβένταν ελ λαλεις
μεινίσκεις μουλλωμένη
ομως τα μμαδκια σου λαλούν
πως μ'αγαπάς καημένη

μα θελω που το στόμα σσου
να μου το μολοήσει
οτι τζιαι σου διχως εμεν
ενι μπορεις να ζήσεις
τζι οπως εγιώ σε αγαπω
μ'εσιεις τζι εσου αγαπήσει

Τότες εν να μαστιν τα δκυό
σαν τα πεζούνια τ'άσπρα
θα φτάννει η αγάπη μας
στον ουρανον τζιαι στ'αστρα
τζι ο έρωτας μας εν ν'αθκιει
σαν γιασεμί στην γλάστρα.