Παραλογή : Ποιητική Συλλογή του Παναγιώτη Νικολαϊδη (Εκδόσεις : Gutenberg 2016) (Απόσπασμα)

Οιδίποδας

Θα μείνω στο φως
Δεν έχω άλλο τρόπο να βλέπω
Έτσι με τη δροσιά στα μάτια
κερδίζω σε νόημα
Τρόπος του λέγειν δηλαδή
Ένα μικρό σχήμα λόγου

Καθ’ ότι
ξέρει ο χρόνος
όλα τα σχήματα

Eλπήνορας

Γράφω
κι ας μην έχω δει ποτέ
όλη τη θάλασσα
Χωρίς μια ρίζα θυμαριού
Τούτο εστί το σώμα

Οίη περ φύλλων γενεή

Ένα κουπί καλύπτει τον θόρυβο
που κάνει το αίμα

Ύπνε που παίρνεις τα μωρά
Γλώσσα σκοτάδι αγχέμαχο
Έλα πάρε κι εμένα

Η ποίηση
κυρίες και κύριοι
δεν έδεσε ποτέ τα μαλλιά της

ΣΗΨΗ

Τι κι αν ξηλώνει ο θάνατος
Εμείς υφαίνουμε δεινά
Ακόμη και τ` αλάτι συντηρήσαμε
Είναι και τούτη μια μορφή ταρίχευσης
πιο δίκαιη κοινωνικά

Στην εποχή της αποδόμησης
η γη εν μας χωνέφκει

(εν=δεν, χωνέφκει= χωνεύει)

Η αρπαγή της Αθηνάς

Δεν πρόλαβε να πηδήξει στη θάλασσα
Στη γλυπτοθήκη του Μονάχου
εκτίθεται σήμερα η Αφαία Θεά
μαζί με τ’ άλλα γλυπτά
από μάρμαρο
αγνώστου τεχνίτου