(ΠΛΑΝΗ) του Νίκου Πενταρά

«Απύθμενο το μέγεθος της πλάνης», µονολογώ µε θλίψη
και ξαφνικά την Αχαιών Ακτή κι όλα τα γύρω µέρη
τα συνταράζει έκρηξη εκκωφαντική. 
Γαλέρα που στη θάλασσα αρµενίζει τινάζεται σε θρύψαλα.
κι όλοι κοιτάζουν τροµαγµένοι
χωρίς να ξέρουν τι να υποθέσουν
µέχρι π' αναγνωρίζουν ανάµεσα στα θρύψαλα
την άφοβη Κυπριοπούλα Μαρία τη Συγκλητική
µε το δαυλό στο χέρι να τους φωνάζει
«Ελευθερία ή θάνατος»
προτού να τη ρουφήξει η θάλασσα
µα πριν καλά - καλά συνέλθουν απ' το ξάφνιασµα
σαλεύουν τα χαλάσµατα, η γης ανοίγει
κι από µέσα ξεπροβάλλουν αποκεφαλισµένοι
οι τρεις Επίσκοποι της Κύπρου
Λαυρέντιος Κερύνειας, Μελέτιος Κιτίου
και Πάφου Χρύσανθος
κρατώντας σ' αρτοφόριο τις άγιες κεφαλές τους
και πίσω τους ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός
κρατώντας απ' το χέρι
τον αρχιδιάκονο και γραµµατέα του Μελέτιο
δείχνονταις τα σηµάδια τ' απαγχονισµού τους.
Τους βλέπω να περνούν µ' ευλάβεια - όπως σε λιτανεία -
εµπρός από τους εν δουλεία
κι εκείνοι τους κοιτούν αµίλητοι και δακρυσµένοι
µέχρι που χάνονται και πάλι στα χαλάσµατα
οπότε ψαλµωδίες αναστάσιµες δονούνε τον αγέρα
µέχρι το λιόγερµα, που εγκαταλείπουν την προσπάθεια
της επανόδου τους στην Αχαιών Ακτή
οι εν δουλεία
και µένει πάλιν η ψυχή µου
περίλυπη µέχρι θανάτου,
γιατί ως ποιητής
αδυνατώ να φέρω εις πέρας την αποστολή μου
- να οδηγήσω, δηλαδή,
τους εν δουλεία στην Αχαιών Ακτή -
κι έτσι θα περιμένω ακόμα
μέχρι ν' αξιωθώ να δω κι εγώ την Ακανθού.
Θα περιμένω...

(από την ποιητική σύνθεση «ΕΠΑΝΟΔΟΣ», 1992)