Βαρέθηκα / Άθως Χατζηματθαίου

Βαρέθηκα να βλέπω κάθε βράδυ
Μέσα από της μοναξιάς το βλέμμα
Τ’ αστέρια να χορεύουν στο σκοτάδι
Και το φεγγάρι να βουτάει στο αίμα

Βαρέθηκα ν’ ανοίγω την κουρτίνα
Και άδειοι να ’ ναι κι έρημοι οι δρόμοι
Να ψάχνω σε μια αδειανή βιτρίνα
Να βρω της λύτρωσης το σταυροδρόμι

Βαρέθηκα απ’ τις γρίλιες να κοιτάω
Τον ήλιο να κεντά φιλί, φιλί
Και στο σκοτάδι εγώ να περπατάω
Ψάχνοντας τη δική μου ανατολή.