ΓEPAMATA / Γερμασοίτης Βάσος

- Άτε Γιωρκή, ποσπάζου, τζαι ποστάθηκα!

Πόσην ώρα να σ’ έχω πανωθκιόν μου

τζαι χάννομεν τον ύπνον μας έτσ’ άδικα;

- Εν ι-μπορώ, λυπήθου με, τζαι μεν λάμνεις,

εντζ’ είμαι στρούθος βίρα μάνι μάνι!

-Έπαρε πομονήν, πελλάρες μεν κάμνεις,

πέρκι τα καταφέρω γιάλι γιάλι.

- Άτε Γιωρκή, ποσπάζου, δε τες πλήξες σου,

δε το ζευκαλαδκιόν σου, τα χτηνά σου,

δρώννεις, ξιδρώννεις, τρέχουσιν οι μύξες σου,

επέλλανες τωρά στα στερινά σου!

Έι, Στυλλού, κοντεύκω, περιποίθου με,

κλώστου τζαι σου, τα μαύρα, νακκουρούιν,

μιαν ώραν που σ’ ερκάστηκα, λυπήθου με,

τέλεια μεν κάμνεις ούλα το μωρούιν...

Έτσι λοής, που κάτω που το πάπλωμαν

ο γέρος τζ’ η γερόντισσα σσωτζιούνται,

τζ’ άλλον που των ρούχων κάμποσον μάκκωμαν

εν κάμνουν τίποτ’ άλλο τζαι τζοιμούνται!

Γέρημα νειάτα! Πάτε τζ’ εν ι- στρέφεστε,

τζαι πίσω σας γεράματα κλουθούσιν.

Τον γέρον τον φτωχόν εν τον ι - σκέφτεστε,

τα κκέφκια του που θέλουν να γενούσιν;