Η Τριλογία του Νόστου / Άντρια Γαριβάλδη

 χάθηκα

Νύχτωσε πάλι

στον ξένο τόπο,

χάθηκα σέρνο-

ντας τόσο κόπο.

Ύπνος ποτέ πια

δε με παίρνει,

κάποιος ή κάτι

με περιμένει...

έρχομαι

Έρχομαι πάλι

λευκό ακρογιάλι,

ζεστή φωλιά μου

χαρά η καρδιά μου.

Χρόνια σου λείπω

σε ξένο κήπο,

δρόμοι παλιοί μου

πατρίδα, γη μου.

Γυρνώ και πάλι,

λευκό ακρογιάλι,

μια καλημέρα

του πόθου μέρα.

Φιλώ τ΄ αγέρι

της μοίρας ταίρι

κι έρχομαι πίσω

να ξαναζήσω...

Δρόμοι παλιοί μου,

πατρίδα, γη μου,

ήρθα κοντά σου,

πάλι δικιά σου.

πάλι σ' αφήνω

Ήρθε η ώρα

πάλι σ΄ αφήνω

μικρή πατρίδα,

τυραννισμένη.

Στερνή αγκάλη,

μακρύ ταξίδι,

με περιμένουν

στην άλλη γη.

Μια χούφτα χώμα,

δροσιά απ΄ τα σπλάχνα

κέδρινου δάσους,

αυγής πνοή.

Αγριολούλουδα,

κρίνα, λαλέδες

λίγο απ΄ το δυόσμο,

βασιλικό,

χλωρό θυμάρι,

πατρίδα δώσ' μου,

να το κρατήσω

για φυλαχτό...

Δυο τρία κοχύλια,

βράχια πολύχρωμα,

βότσαλα άσπρα

πρασινωπά.

Θάλασσα, αλμύρα,

βαθιά, γαλάζια,

κρύσταλλα κόκκινα

και καφετιά.

Πρόσωπα γνώριμα

αγαπημένα,

σπίτια κατάλευκα,

ζεστός καφές,

ψωμί χωριάτικο,

φωτογραφίες,

γλυκά χαμόγελα,

ήρθα και χτες.

Λίγο απ΄ το δυόσμο σου

κρίνα, λαλέδες,

χλωρό θυμάρι,

βασιλικό.

Ό,τι έχεις δώσ' μου

μικρή πατρίδα,

ό,τι έχεις δώσ' μου

για φυλαχτό.