Θερμοπύλες / Σταυρίδης Φοίβος

Δεν είναι πως όλα ετούτα τάχτηκαν

πως τώρα γνωρίσουμε εκ των ένδον

ότι κανένας δεν επιστρέφει —

ονόματα που αρνούνταν να περάσουν

παραχώθηκαν και κανένας πια. δεν τα θυμάται.

Λένε είσαι μικρός για να σηκώσεις τ’ άδικο,

λένε γι’ αυτούς που κράτησαν τον ήλιο

πως κέρδισαν μονάχα διατεταγμένη σιωπή.

— Παραμύθια για γριές ξεδοντιασμένες.

Μη φοβηθείς

το λόγο, έστω τσαλακωμένο, έστω άσκημο

εδώ σκάζει το ρόδι της υπομονής κι εσύ μιλάς

για ποίηση;

Λοιπόν, όσο κρατούν τα δόντια, όσο έχουμε

νύχια,

κοντά σύνθημα και παρασύνθημα,

κι ορθοί ως το τέλος

να χτενιζόμαστε με φαγωμένα νύχια.