Ένα δεντρόν
εφύτεξα τζι είχα το για καμάριν
τζι ένας
βορκάς εφύσησε χα-χα να μου το πάρει
που τον καρπόν
του έθθελω να φάω, με να ρίζω
τζι άμαν ι-μπόρω κάποτε, πάλε ννα το ποτίζω
για να χαρώ
τους κλώνους του, τον όμορφον κορμόν του
πέρκι μον
κάτσω κάποτε τζι εγιώνι στον οσσιόν του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου