Ήρθες΄και την καρδιά μου απάλυνες!
Μα ούτε πως ήρθες το πιστεύω ακόμα,
κι ούτε κατάλαβα το πως!
Κι αναρωτιέμαι μην είν΄ όνειρο,
και ρόδα γέμισε το χέρσο χώμα,
κι από τ΄ αχνάρι σου ηλιοφώς.
Ήρθες σε Γεναριού μεσάνυχτα
με την αντάρα τη βροχή!
Ήρθες, θαρρώ,στο πιο πικρό μου βράδυ...
Κι αμέσως το μπουρίνι σίγασε,
κι όλα γύραθε γίνανε σα χάδι
και γαληνά σαν προσευχή.
Το ντύμα του χειμώνα μου έβγαλες
με της στοργής σου το φιλί,
και σ΄ αλαφρύ με τύλιξες μετάξι!
Ήρθες κι από βαρύ το σώμα μου,
τώρα γυρεύει σαν πουλί,
στους ουρανούς τ΄ Απρίλη να πετάξει!...
Ήρθες΄και την καρδιά μου απάλυνες!
Μα ούτε πως ήρθες το πιστεύω ακόμα,
κι ούτε κατάλαβα το πως!
Κι όμως το μύρο της ανάσας σου
με ονειροβόσκει στο πράο ετούτο γιόμα:
Ήρθες κι είσαι στα στήθια μου γερτός!...
Μα ούτε πως ήρθες το πιστεύω ακόμα,
κι ούτε κατάλαβα το πως!
Κι αναρωτιέμαι μην είν΄ όνειρο,
και ρόδα γέμισε το χέρσο χώμα,
κι από τ΄ αχνάρι σου ηλιοφώς.
Ήρθες σε Γεναριού μεσάνυχτα
με την αντάρα τη βροχή!
Ήρθες, θαρρώ,στο πιο πικρό μου βράδυ...
Κι αμέσως το μπουρίνι σίγασε,
κι όλα γύραθε γίνανε σα χάδι
και γαληνά σαν προσευχή.
Το ντύμα του χειμώνα μου έβγαλες
με της στοργής σου το φιλί,
και σ΄ αλαφρύ με τύλιξες μετάξι!
Ήρθες κι από βαρύ το σώμα μου,
τώρα γυρεύει σαν πουλί,
στους ουρανούς τ΄ Απρίλη να πετάξει!...
Ήρθες΄και την καρδιά μου απάλυνες!
Μα ούτε πως ήρθες το πιστεύω ακόμα,
κι ούτε κατάλαβα το πως!
Κι όμως το μύρο της ανάσας σου
με ονειροβόσκει στο πράο ετούτο γιόμα:
Ήρθες κι είσαι στα στήθια μου γερτός!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου