ΑΝΟΙΞΕ Η ΠΟΡΤΑ / Σταυρίδης Φοίβος

Άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Αλεξανδρινός

με αργή πατημασιά αιωνόβιου γέρου.

Ώρα πολλή κάθισε σιωπηλός

στη σκιά, όπου γυαλίζαν τα υγρά του μάτια.

Κάποια στιγμή, ανεπαισθήτως

τράβηξε το λουρί του πεθαμένου λόγου.

Χάνεται η Σμύρνη, χάνεται η Ιωνία,

χάνονται οι Θεοί…

Για ποιους Θεούς μιλούσε,

ποια Σμύρνη και ποια Ιωνία;

Ή μήπως ήταν παραλήρημα της άρρωστης

ψυχής του;