Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου: Τρία (3) ποιήματα

 

         Λογγίνος ή περί ύψους

 

Το ύψος δεν είναι μόνο λόγος υψιπέτης .

Είναι προπάντων κατάθεση ζωής

ο  αδιαίρετος διαιρέτης .

**

                            ΟΔΟΔΕΙΧΤΕΣ

 

Τους γυρίσαμε να βλέπουν προς τα πίσω.

Τώρα δε φοβόμαστε μήπως μας σπρώξουν προς τα εμπρός.

Οι οδοδείχτες μας με ασφάλεια μας οδηγούν προς τα πίσω.

***

                                 ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΩΝ ΑΓΝΟΥΜΕΝΩΝ

Χάθηκαν μέσα στο δάσος, ανυποψίαστοι  , κυνηγημένοι κυνηγοί
που δεν ξέραν τι  να κάνουν το όπλο τους.
Άκουαν φωνές , τις  παίρναν  για φωνές πουλιών που τους καλούσαν
να μπουν βαθύτερα  στο δάσος.
Άκουαν ψιθύρους και σφυριγμούς .Τους φαίνονταν ρίγημα των φύλλων.
Καθώς ο αέρας  περνούσε από μέσα τους βλέπαν τον ουρανό  να βρέχει μολύβι
Και αυτοί το θάρρυαν καλοκαιριάτικη μπόρα και τρέχαν να κρυφτούν κάτω από τα δέντρα.
Εκεί τους χάσαμε , παίρνοντας ο καθένας  και ένα μονοπάτι .
Από τότε  τους ψάχνουμε και όλο ρωτούμε και  ξαναρωτούμε…
Ρωτούμε τα πουλιά μήπως τους είδαν , ρωτούμε τα δέντρα μήπως τους είδαν ,
ρωτούμε τον αέρα μήπως τους συνάντησε στο δρόμο του.
Ρωτούμε το δάσος, αν πέρασαν από μέσα του και απάντηση δεν παίρνουμε .
Ακούμε μόνο τον αντίλαλο της φωνής μας .
Μας απαντά από πέρα Πέτρο , Δημήτρη , Αντρέα …
Πού κρύβεστε; Σταματήστε επιτέλους αυτό το παρατραβηγμένο  «κρυφτό».
Μεγαλώσατε , δεν είστε πια  παιδιά .Καιρός να φανερωθείτε ,να τελειώσει
αυτό το παιχνίδι σας. Να τελειώσει και η δική μας αναζήτησή σας .
Ξέρουμε πως μας ακούτε. Ξέρουμε πως μας βλέπετε και κάποια στιγμή θα πεταχτείτε
πάνω σκασμένοι στα γέλια για την αφηρημάδα μας. Τόσο κοντά σας  και να μη σας
βλέπουμε . Τόσο κοντά σας και να μη σας ακούμε που μας φωνάζετε.
Εδώ , εδώ , μέσα σας , μέσα σας, κρατήστε μας  μέσα σας, να ζούμε για ΠΑΝΤΑ.