Αλληγορία / Δημήτρης Ξύστρας

 

Μη με ρωτάς για το θεό

αν ψάχνω να τον βρω.

Μην με ρωτάς για ποίηση,

δεν ξέρω τι να πω...

Ίσως θα πρέπει να σου πω:

πολύχρωμα γεράνια

π` ανεβοκατεβαίνουνε

ψηλά στον ουρανό..;

Ίσως θα πρέπει να σου πω:

και για χλωμά φεγγάρια

που πλέκουν τα μεσάνυχτα

με το δικό τους φως..;

Μα δεν γνωρίζω να σου πω

σταμάτα να ζητάς

ατίθαση απάντηση,

με γέλιο ή με δάκρυ,

λόγια που βάζουνε

φραγμούς στη ποίηση

και άκρη..!

Εκεί που κοντανάσαινα

στης ξενιτιάς τη στράτα,

δίψασα και μου φέρανε

νερό να δροσιστώ.

Δίψασε όμως κι η ψυχή

κι εζήτησε να έχει

κάτι κι αυτή να "δροσιστεί".

Και σφύριξαν τα χείλη μου

ένα γλυκό σκοπό και ήπιε

και ξεδίψασε, που εβρέθηκε

μονάχη ,εκεί στην έρμη

ξενιτιά μακριά από το θεό.

Μια νύχτα που σαλεύανε

του φεγγαριού τα φώτα

πάνω στο τζάμι,

εφαίνονταν, διπλά

και τρίδιπλά...

κι όταν το έκανα γραφή,

έγινε σαν το ποίημα

και ήπιε πάλι η ψυχή,

μ`αυτή την αφορμή.

Όπως με παίρνουν

οι ρυθμοί,

σαν άνεμοι ανταληγείς,

κόντρα

στους άλλους τους καιρούς,

θα τρέχουν οι καημοί.

Είναι σαν άπειρο,σαν φως..;

Το κάθε τι με τον καιρό..;

Μη με ρωτάς η ποίηση

αν είναι ωραία λόγια,

μη με ρωτάς για το θεό

δεν ξέρω να σου πω