Χειρονομία΄/ Τσιαήλης Ρ. Χρίστος

Δάκτυλο - παλάμη - αντίστροφο
πώς θα γίνει;
Ποια χειρονομία θα ξεκλειδώσει το λουκέτο ετούτο;
Ήταν σαφείς, ήταν ξεκάθαροι:
κανένα χρυσό κλειδί
μηδέ τα εργαλεία του διαρρήκτη,
ούτε κανένα πασπαρτού,
είναι λουκέτο αδιάρρηκτο
ένα σύμβολο, μια φαντασιακή κλειδωνιά
που θα έφτιαχνε ο Νοστράδαμος
αν του Πράτσετ ήρωας ήταν
και πέρασε - ποιος ξέρει πώς - ανάμεσά μας
πώς ήμασταν τρεις τα πρώτα εκείνα χρόνια
εγώ - η επιθυμία - και η λογική.
μα πια έχω αποκλειστεί.
Ποια κίνηση ακριβώς μού έχουνε καθορίσει
για να περάσω
στο εκεί;

Δάκτυλο - παλάμη - αντίστροφο
δεν θα με ευκολύνουν.
Παρακολουθούν, αισθάνομαι διάχυτη τη χαιρεκακία
κι είμαι ξανά ο ξυλοδαρμένος επαίτης
μια τρύπια χλαίνη αφήνει τον χλευασμό
να διαχέεται στο κορμί μου
όταν το κρύο μάρμαρο
χαμαιλεοντικά το χέρι μου μεταμφιέζει
σε άκαμπτο ρόπτρο της πύλης των προσιτών,
εκτεθειμένο στων περαστικών τη θωριά
που να σιμώσουν δειλιάζουν.
Ψηλά ένας λέοντας χρυσός παραμονεύει.
Δεν θα μου επιτεθεί κανείς.
Ήταν το μόνο συμβόλαιο που υπογράψαμε ομού.
Θα είμαι εκεί
ωσότου
η κατάλληλη χειρονομία
το ανοίξει.

Δάκτυλο - παλάμη - αντίστροφο
πόσο αυτή η πολυπολιτισμικότητα.με έχει συγχύσει
στα μπίλμπορντς αντίχειρες προηγούνται χαμογέλων
στις χειροκίνητες ταμπλέτες μεσαία δάκτυλα
εκπαιδεύουν νεανίσκους
παλάμες χαστουκίζουν μάγουλα που δεν αντιδρούν
νύχια γδέρνουν τοίχους ζωντανούς,
των έξυπνων παλαμών τα αντίστροφα
παραμορφώνονται με εφέ.
Ποια χειρονομία είναι η πραγματική για εμέ
που αναμένουν;
Στο πεζοδρόμιο παρελαύνουν χέρια μόνα
χέρια με χέρια πιασμένα σφικτά
χέρια που ταλαντεύονται οικτρά
χέρια που δείχνουν τον ήλιο
που παιχνιδιάρικα στριφογυρίζουν
να σταματήσουν το κλάμα ενός παιδιού
ποια χειρονομία θα μου ζεστάνει το χέρι
θα ξεγελάσει το μάρμαρο
θα ξεκολλήσει από επάνω μου την πράσινη χλαίνη
θα τους ικανοποιήσει
να σταματήσουν να γελούν
να ξεκλειδώσω αυτή την τελευταία δικλείδα
που ονειρεύτηκε τόσο άδικα για μένα
τόσους αιώνες πριν
για να με παγιδεύσει
μακριά από αυτά που.../
Ο δείκτης μου. Κινήθηκε!
Δείχνει.
Εκεί.