Αν κάποτε / Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Αν κάποτε με θυμηθείς, μην κλάψεις.
Μονάχα σφίξε στην παλάμη σου
εκείνο τ’ άσπρο τριαντάφυλλο
για να ποτίσεις με το άρωμά του
τον λυγμό του καιρού.

Αν κάποτε με λησμονήσεις, μη λυπηθείς.
Μονάχα σκύψε κι αφουγκράσου
την κυματίζουσα φωνή
που σκαρφαλώνει
στις κρυφές παρυφές της ψυχής σου.

Αν κάποτε θελήσεις,
κάτι από σένα για να δεις
κοίτα το φως που ρέει
μέσα απ’ τα όρη των ματιών μου.
Είναι αυτό που μού εχάρισες
για να ανάψω τον έσπερο
και να γεμίσω με τη λάμψη του,
τις στέρνες τ’ ουρανού.