Κραυγή σιωπής / Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Αν δεις αχνάρια της φυγής πα’ στο βρεγμένο χώμα
σκύψε και μέτρα τις φορές πού ‘ρθα για να σε βρω
κι αν δεις λόγια που μάραναν μες στο στεγνό μου στόμα
σκέψου πόσο σε δίψασα, με δίχως να σε πιω.

Μη λυπηθείς που βούρκωσα κι είναι θλιμμένη η ώρα,
μη λυπηθείς που περπατώ σε πέτρινα καρφιά
κι αν η χαρά μου σκάλωσε στης θλίψης την αιώρα
μην περπατήσεις δίπλα μου μέσα στη συννεφιά.

Μον’ να κρατάς το χέρι μου την ώρα που κοιμάμαι
την ώρα που ‘χει η θωριά τα μάτια της κλειστά
έτσι για πάντα θα μπορώ, ήλιο να σε θυμάμαι
ακόμα κι αν του κόσμου μου τα φώτα, θαν’ σβηστά.