Η αγάπη
δεν μετριέται με μέτρο,
ούτε και στο ζύγι ζυγίζεται.
Η αγάπη
είναι βαριά όπως το σίδερο,
ανάλαφρη όπως το φτερό στον άνεμο.
Η αγάπη
είναι άγρια όπως την καταιγίδα,
δροσάτη όπως το αγέρι της άνοιξης.
Η αγάπη
είναι μια όαση στη μοναξιά μας,
ένα βάλσαμο στην πονεμένη μας ψυχή.
Τα δέντρα
δεν μετριέται με μέτρο,
ούτε και στο ζύγι ζυγίζεται.
Η αγάπη
είναι βαριά όπως το σίδερο,
ανάλαφρη όπως το φτερό στον άνεμο.
Η αγάπη
είναι άγρια όπως την καταιγίδα,
δροσάτη όπως το αγέρι της άνοιξης.
Η αγάπη
είναι μια όαση στη μοναξιά μας,
ένα βάλσαμο στην πονεμένη μας ψυχή.
Τα δέντρα
Την ηλικία των δέντρων δεν την αναγνωρίζουμε
από το ύψος τους,
ούτε και από τον βαθύ τους ίσκιο.
Την ηλικία τους την μαθαίνουμε από τους κύκλους
που κρύβονται στο κορμί τους.
Και τους ανθρώπους τους μαθαίνουμε
όχι από την χώρα προέλευσής τους
ούτε και ποιός είναι ο πατέρας και ο παππούς τους.
Τους αναγνωρίζουμε σε δύσκολες στιγμές
από τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους.
Το τρυαντάφυλλο
Όταν από τη ζωή θα φύγω
μην με κλάψεις.
Πάνω στο μνήμα μου μια
τριανταφυλλιά να φυτέψεις.
Κάθε τόσο
να έρχεσαι να την κοιτάς.
Στο βλέμμα σου και μόνο
η τριανταφυλλιά
θα μεγαλώνει
και θα ανθίζει.
Σε παρακαλώ να παίρνεις
πάντα ένα τριαντάφυλλο.
Μύριζε το,
νοιώθε το φιλί μου στα χείλη σου,
την ανάσα μου στο αυτί σου,
το χάδι μου στο πρόσωπο σου.
Tο τριαντάφυλλο ποτέ
μην μαδήσεις.
Ούτε ποτέ στο δρόμο να το πετάξεις.
Κάρφωσε το στο πέτο σου
άφησε το δίπλα από το κρεβάτι σου,
αν θες απάνω στο κομοδίνο σου.
Θα έρχομαι στον ύπνο σου
κάθε βράδυ να σου σιγοτραγουδώ.
Θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά,
θα σε φιλώ και θα χάνομε μες το πρώτο φως της ημέρας
ευτυχισμένος που σε είδα να χαμογελάς στον ύπνο σου.
Οι αγνοούμενοι
Μας το’ παν καθαρά,
τώρα πια δεν υπάρχουν αγνοούμενοι.
Τους βρήκαν σχεδόν όλους.
Τους τακτοποίησαν επιστημονικά.
Τώρα τους θάβουμε έστω ημιτελείς,
αλλά με όλη τη μεγαλοπρέπεια.
Τους ανακηρύσσουμε δια βοής
ήρωες της πατρίδας.
Ευγνωμονούμε
τη μάνα και τον πατέρα
που τους γέννησαν,
τη σύζυγο
που καρτερικά τους περίμενε.
Ποιός όμως θα «τακτοποιήσει»
το πόνο της μάνας και του κύρη;
Ποιος θα δώσει τη χαμένη χαρά
των παιδιών που αναγιώθηκαν χωρίς πατέρα;
Ποιος θα δώσει πίσω
τα χαμένα χρόνια
του κοριτσιού που έζησε
χωρίς να γεύεται
τη ζεστή αγκαλιά του συζύγου της;
Ποιος επιτέλους
θα πει μια συγνώμη
σε αυτούς
που τους άνοιξαν εσαεί
μια αγιάτρευτη
πληγή στην καρδιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου