Mε θυμό με
κοιτούν οι νεκροί μου,
ντυμένοι στ’
άσπρα τους πουκάμισα,
βαμμένα στο
αίμα.
Στην επέτειο
του πρόωρου τους χαμού,
επιλέξαμε να
τους σκοτώσουμε ξανά και ξανά,
χωρίς ντροπή,
μα προπάντων χωρίς μνήμη.
Tο βλέμμα τους
λυγίζει σίδηρο και μεις
αδιάφοροι
κοιτάμε στο πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου