Σαν τα μελτέμια τα σφοδρά του Αιγαίου , στο στήθος
- η καρδιά σφυρί κι οι πόθοι σίδερο, αμόνι-
τα πάθη μύρια, πλήθος:
το νου σε πλάνους λογισμούς γυρνούν. Μα μ΄ εξυψώνει
ενός αγνού αισθήματος ή λαμπρότης: τροπάρι
που ιερουργά κάποια κυρά που σέρνει στα φτερά
υο λογισμό, και σάμπως να φεγγοβολά λυχνάρι,
και σάμπως στην ψυχή ν΄ αχολογά μια ψαλμουδιά.
- η καρδιά σφυρί κι οι πόθοι σίδερο, αμόνι-
τα πάθη μύρια, πλήθος:
το νου σε πλάνους λογισμούς γυρνούν. Μα μ΄ εξυψώνει
ενός αγνού αισθήματος ή λαμπρότης: τροπάρι
που ιερουργά κάποια κυρά που σέρνει στα φτερά
υο λογισμό, και σάμπως να φεγγοβολά λυχνάρι,
και σάμπως στην ψυχή ν΄ αχολογά μια ψαλμουδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου