Αν δεν έπνιγαν τούτο τ΄ όνειρο
αν δεν το σκότωναν
με τις βάρβαρες αρβύλες τους,
τότε θα΄ χε σίγουρα ένα όμορφο τέλος,
τότε το τέλος του θα΄ ταν ένα χαρμόσυνο μύνημα
κι ελπίδα του ασπίδα κι υπόσχεση
για σήμερα, γι΄ αύριο, για πάντα.
.........
Πόσο μου έμεινε να χτυπήσω την πόρτα;
και να, πάλι ο δρόμος μου κόπηκε:
τον έφραξε μια κόκκινη γραμμή.
αν δεν το σκότωναν
με τις βάρβαρες αρβύλες τους,
τότε θα΄ χε σίγουρα ένα όμορφο τέλος,
τότε το τέλος του θα΄ ταν ένα χαρμόσυνο μύνημα
κι ελπίδα του ασπίδα κι υπόσχεση
για σήμερα, γι΄ αύριο, για πάντα.
.........
Πόσο μου έμεινε να χτυπήσω την πόρτα;
και να, πάλι ο δρόμος μου κόπηκε:
τον έφραξε μια κόκκινη γραμμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου