ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΑΠΟΥΣΙΑ

Θα πρέπει ίσως να πεθάνουμε

μήπως και μάθουμε να ζούμε

μήπως και πάρουμε μια φέτα φεγγαριού

και σαν καρπούζι την  αφήσουμε να λιώσει

μες στο κρυμμένο καλοκαίρι μας

Πόσες φορές; ρωτάω

Είναι άραγε η μία αρκετή

ή μήπως ανεπίδεκτοι μαθήσεως

συχνά θα ταξιδέψουμε στη λίμνη Απουσία

κι εκεί ένας βαρκάρης

τον οβολό του χρέους μας θα πάρει

καθώς αδιάκοπα η σκέψη μας θα κλαίει

για  χρόνια ανεκπλήρωτα ;