ΠΟΘΟΣ

Μια λίμνη οράματα του στελνε η σκέψη

και κείνος τα ένοιωθε

και κυνηγούσε στο παρθένο δάσος

της επιθυμιάς της.

Κρυμένος στην σιωπή του .

Να στείνει τα δόκανα

προσμένοντας το θύραμά του

Κι άνοιγε τους κρουνούς της

προσμονής

που την παράσερναν

εκεί που δεν υπάρχει γυρισμός

Εκεί που τελειωνε η αντισταση

Καθισμένη στα μάτια του

μεθούσε στην ανάσα του

κι ανεβαινε μες στον δικό του ουρανό

όμοια τω ομοίω τα θέλω

πόθος τον πόθο

να ξεδιψάει στην έρημο της όασής του