Ήταν μια νύχτα
που τα ΄στρα σβήσανε
λες και μ΄ αφήσανε
μόνο ξενύχτη.
Κι ήρθα σαν πάντα
για το χατήρι σου
στο παραθύρι σου
ν΄ απλώσω δίχτυ.
Ήταν η γρίλια σου κλεισή
και δεν εφάνης γελαστή
την ομορφιά σου ν΄ αντικρύσω,
και στη δική σου γειτονιά
ένοιωσα τόσην απονιά
που ήταν γραφτό μου να δακρύσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου