«Συμβαίνει νά θυμᾶσαι σάν τώρα
νά τ’ ἀκοῦς»
Κική Δημουλᾶ
Τό ἴδιο συμβαίνει καί σέ μένα.
Καί κοίταξε,
νά θεωρῶ πώς μόνο ἐγώ
δεχόμουν βήματα ἐπανερχόμενα
καί ἐπισκεπτικές μορφές
Αἰολέων, Δωριαίων.
Ἀχαιῶν, Ἰώνων
Μινωιτῶν καί Μυκηναίων.
Καί πώς στό παραμύθι τῆς Ρήγαινας
στό κάστρο Βουφαβέντο
πρωταγωνιστικό τόν ρόλο εἶχα.
Τῆς γαρυφαλιᾶς τά μηνύματα
ἐγώ τά μετέφερα στόν Εὐαγόρα.
Τό φῶς τοῦ θρύλου πέφτει λιγοστό
στήν ταραχή τῆς μπλέ ποδιᾶς,
πού φύλαγε τίς προκηρύξεις.
Καταπληγωμένη ἡ ψυχή
τῆς Αἰκατερίνης Κορνάρο
τήν κρύβει στό μαῦρο της πέπλο.
Πολλά δάκρυα ποτίζει τόν διωγμό της.
Πίστωμα πολύγονο, Λατινοφόρο
ἐνδύομαι τό βυζαντινό
τῆς Παλαιολογίνας τῆς Ἑλένης,
καί ἡ δυνατή της θέληση, ἔγινε
ἀνάσα τῶν σκλάβων Κυπρίων.
Κονδυλογραφοῦνται στό χαρτί
«Διά χειρός» Λεοντίου Μαχαιρᾶ.
Στοῦ Αὐγερινοῦ τά Τιτάνια μάτια
ἡ Πούλια μονάχη ἔφεγγε τοῦ Ζήδρου
καί τά «σκαλοπάτια τῆς ἀνηφοριᾶς»
στή δομική τοῦ ἀσυμβίβαστου
ἀπόρθητα τά ἄδυτα τῆς ἐλευθερίας!
Ὁ Σολωμός κι ὁ Ἰσαάκ παρόντες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου