ΕΛΠΙΔΑ

'Ηταν οι νύχτες μου γεμάτες, αστέρι καλοκαιρινό
μονάχο όνειρο καρδιά μου σύντροφο τον αυγερινό
Μα ήτανε βαθύ πηγάδι ,κι ήτανε το νερό γλυφό
μέσα στης νύχτας το σκοτάδι το δάκρυ κυλισε κρυφό
Και του περιστεριού η φτερούγα ,ήταν σπασμένη απ την πληγή
κι έμεινε τ'όνειρο στην ρούγα στην αρνηση και την φυγή
Ο στεναγμός είν πεπρωμένο το όνειρο το χθεσινό
Που σημερα καρδιά χαμένο και ξεχασμένο απ τον καιρό
Θλιμένο το χαμόγελό σου κι η θύμηση του συντροφιά
πριν το ηλιοβασίλεμά μας ηρθε με βρηκε η σκοτεινιά .
Μα συντροφιά έχω και πάλι τ'αστέρι που καθοδηγεί
μέσα στης νύχτας το σκοτάδι ως την επόμενη αυγή .
Τώρα η ώρα του “αντίο” καρδιά μου πρέπει να στο πώ
κλείνει η πόρτα μου στο “ίσως” αφού δεν λές το “σ'αγαπώ”
Δεν ωφελεί να επιμένω για μια ανέλπιδη ευχή
που ανεκπλήρωτη μου μένει δίχως καμιά καινούργια αρχή
Μιλω εγώ κι εσύ σωπαίνεις κι ανάμεσα μας η σιωπή
βαρειά που τ'όνειρο σκοτώνει κι αφηνει την πληγή νωπή .
Σαν όμως ο καιρός διαβαίνει μια μέρα θα επουλωθεί
την λησμονιά ξανά να φέρει μ'ένα λουλούδι που θα ανθεί