Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2021
Ο ΝΕΚΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ / Χατζήπαπα Βασίλκα
.
Είναι ίσως η αγάπη
εκείνος ο νεκρός πλανήτης,
αστέρι
που έσβησε κρυφά από μας
εδώ κι εκατομμύρια έτη φωτός.
.
Και η λάμψη του σ’ εμάς
απατηλά
ακόμη ταξιδεύει;
Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2021
Η λέξη σαγαπώ / Πιερής Μιχάλης
Λέγοντας τη λέξη σαγαπώ
δεν λέγω απλώς αυτή τη λέξη.
Γιʼ αυτό σιωπώ.Πώς να σου πω
αυτή τη λέξη χωρίς να είναι
η λέξη σαγαπώ. Πώς να σου πω
τη λέξη σαγαπώ χωρίς να είναι
σαν κι αυτές που κάθε μέρα
μαστροποί τις μαγαρίζουν.
Γιʼ αυτό σιωπώ.
Γιατί αν πω τη λέξη σαγαπώ
λέγω πως πια δεν είμαι εγώ
κι εσύ δεν είσαι πια εσύ
κι ο κόσμος γύρω πια
δεν είναι πια ο ίδιος.
Αυτό θα πει η λέξη σαγαπώ.
Μιχάλης Πιερής (βιογραφικά στοιχεία)
Δημοσίευσε αρκετές φιλολογικές και κριτικές μελέτες.
Υπήρξε ιδρυτής του "Greek Theatrical Workshop" στο Πανεπιστήμιο του Σίνδεϋ, μέλος της "Θεατρικής Ομάδας Πανεπιστημίου Κρήτης" και πρωτεργάτης στη δημιουργία του "Θεατρικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Κύπρου" [ΘΕΠΑΚ]
Ποιητικές συλλογές;
- Αφήγηση, εκδόσεις Ιστός, 2002
- Τόποι γραφής, Ίκαρος, 2005)
Η ποίησή του έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, καταλανικά, ρωσικά και τουρκικά και έχει τιμηθεί με διακρίσεις σε χώρες του εξωτερικού.
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2021
1974 / Δέσπω Πηλαβάκη από τη νέα της ποιητική συλλογή : Πατρίδα μου Αιχμάλωτη
Ήρθαν τον θάνατο να σπείρουν και φωτιά
απ τους πατρώνους τους μεγάλους τους σταλμένοι
και αν τα παιδιά μας αντιστάθηκαν σκληρά,
πώς να κερδίσουν μία μάχη προδομένη;
Και ενώ εμείς μετρούσαμε ψυχές,
στου κάτω κόσμου τα σκαλιά να πάνε, τότες,
κέρδη μετρούσανε και φίλοι και εχθροί
στους Λευκούς Οίκους, στην Τουρκιά και στις Ευρώπες.
Μαύρες σκιές κυκλοφορούμε τώρα πιά,
μαύρες μαντήλες στον αέρα ανεμίζουν
κι όμως οι πρόστυχοι φονιάδες των λαών,
κάνουν πως νοιάζονται και τάχα μας φροντίζουν.
Χάσαμε μάνες, πατεράδες και παιδιά,
πήραν αιχμάλωτη και τη μισή πατρίδα
κι όλους μας πείσανε με δίχως να ντραπούν,
για λευτεριά ότι δεν έχουμε ελπίδα.
Ω τι ντροπή για τη δική μας τη γενιά,
της Ιστορίας η πιο μαύρη μας σελίδα
και σημαδεύουμε τα αυριανά παιδιά,
με ανεξίτηλη ντροπή, μαύρη κηλίδα!
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021
ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ: Ποιητική Συλλογή του Ρήσου Χαρίση (3 ποιήματα) Κρατικό βραβείο Ποίησης Κύπρου έτους 2020
ΑΝΑΛΩΣΙΜΟ
Η Αύρα, η Λαύρα και η Λάβα έλεγαν χρώματα,
γελούσαν κατακόρυφα, γεννούσαν κιγκλιδώματα.
Μπροστά η βασίλισσα, ο Δούρειος Ίππος, ο τραγουδοποιός.
Μέσα στο πλήθος η Αλικαρνασσώ, η Χρυσόθεμις,
η Σαλώμη — μορφές υπαρκτές.
Τ’ απόγευμα γέμιζαν τις τσέπες με χρησμούς,
στους κήπους κατέβαιναν με τα χρυσάνθεμα.
Κάθε που νύκτωνε, η Χρυσόθεμις ξάπλωνε
στη γαλήνη του προσώπου, άφηνε τον ύπνο να σκεπάσει
το ερυθρόμορφο κορμί.
Δεν ξέρω αν το ποτήρι ήταν άδειο και η κλεψύδρα της μισή,
όμως η αύρα της ψυχής της είχε ένα χρώμα θαλασσί.
**
ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Η Ευρώπη μ’ άσπρο νυφικό
παραπατάει ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια
ξαναβαμμένης αθυροστομίας.
Κάθε Κυριακή (μέρα γενικού καθαρισμού)
ξεσκονίζει επιμελώς το εφήβαιο,
ξεπλένει αμαρτίες με νερό θαλασσινό,
ενδύεται την απουσία της.
Δευτέρα θυμώνει με τα όνειρα,
Τρίτη καταριέται τους ανθρώπους.
Τετάρτη πηγαίνει σινεμά με φίλες κολλητές,
Πέμπτη σοδομίζεται μπροστά σ’ έναν καθρέφτη.
Παρασκευές πετάγεται ως το ταχυδρομείο,
παραλαμβάνει δέμα με συστημένη βόμβα,
που δεν εκρήγνυται ούτε και τώρα.
Τα βράδια περιοδεύουσες παραλίες
μεταναστεύουν στον οίκο ανοχής της·
με το πρώτο φως της μέρας πάει στον φούρνο για ψωμί.
**
ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΚΑΚΙ
Τετραγωνίζεις τον κύκλο της πατρίδας,
παίρνεις γομολάστιχα,
σβήνεις κόκκους απ’ το κορμί της·
αυτή μονολογεί πως δεν υπάρχουν χυδαίοι πολίτες,
μόνο αισχρές πατρίδες.
Δημόσιος χώρος άγνωστου πατρός,
δημόσιος πόνος αγνώστου μητρός,
στα χαλάσματα λείψανα ανώνυμων παιδιών.
Καλογυαλισμένες ιαχές, γυαλιστερά δρεπάνια,
άρματα μάχης στα δόντια περιούσιου λαού.
Σκοτάδι με γυμνασμένους προσαγωγούς,
ιδεολογίες με τακούνια και κόκκινα κραγιόν,
πολύγλωσσος θάνατος, ανέσπερο φως σε ρηγματώσεις,
αλμυρή θάλασσα, μύθοι και πτυχώσεις.
Πατρίδα οι αισθήσεις και το ύφος σου,
καΐκι σε κελεύσματα διαιτητών,
ήλιος που εισέρχεται από τη χαραμάδα,
κύμα στο μαξιλάρι.
Πλεονάζον προσωπικό
οι διαβάτες που οχλαγωγούν ποικιλοτρόπως.
Κύκλωπες Πολύφημοι κυκλοφορούν στους δρόμους.
Στο Μεταγωγών πλειστηριασμός ανθρώπων,
πολυφωνικό τραγούδι οι σιωπές τους.
Ιερόδουλες μέρες εσώκλειστες σε παρθεναγωγεία,
νυχθημερόν ο Ηρώδης παίζει Play Station.
Πλανόδιος θίασος στα πέριξ των ατμών
συντάσσει περιγράμματα συνόρων,
μνήμη πεζεύει τ’ άλογό της.
Κι όταν ηχούν σειρήνες του πολέμου,
ξεχνά τα κουβαδάκια της στην άμμο.
Στο πίσω μέρος της αυλής ανάσκελα οι νεκροί
κι εσύ να ψιθυρίζεις:
«Δώσε μου, λίγο δυόσμο απ’ τα μάτια σου».
Ρήσος Χαρίσης (βιογραφικό σημείωμα)
Ο Ρήσος Χαρίσης, κατά κόσμον Ρήσος Χαραλαμπίδης, γεννήθηκε το 1969 στη Λευκωσία. Σπούδασε Ελληνικό Πολιτισμό στη Σχολή Ανθρωπιστικών ’Επιστημών του Ελληνικού ’Ανοικτού Πανεπιστημίου, σκηνοθεσία κινηματογράφου-τηλεόρασης και δημοσιογραφία. Δημοσίευσε ποιήματα του και συνεντεύξεις με ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης σε περιοδικά της Ελλάδας και της Κύπρου (Χάρτης, Λογοτεχνικά Θέματα, Νέα Ευθύνη, Ποιείν, Φρέαρ, the book.gr, Diastixo, Bibliotheque, Fractal, Πόρφυρας, Νέα Εποχή, Ακτή, Άνευ, Το Καταφύγιο, Ρέμβη, Cyprus Today και άλλα).
Ποιητικές Συλλογές:
- Ο Μεταξουργός (Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 1987)
- «Θάλασσα εσωτερικού χώρου»
Κρατικό βραβείο ποίησης για τις εκδόσεις έτους 2000 στην Κύπρο στον Ρήσο Χαρίση
Το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για εκδόσεις του έτους 2020, μετά από κατά πλειοψηφίαν απόφαση της Κριτικής Επιτροπής, απονέμεται στον Ρήσο Χαρίση για το έργο του «Θάλασσα εσωτερικού χώρου» (εκδόσεις Κίχλη).
Σκεπτικό βράβευσης:
Η ποιητική συλλογή του Ρήσου Χαρίση, με τίτλο «Θάλασσα εσωτερικού χώρου», κινείται γύρω από δύο άξονες: την αναζήτηση του καίριου ως συναισθηματικής και αναγκαίας διατύπωσης και την εξεικόνιση συναισθημάτων και ιδεών ως βιωματικού υποστρώματος, ως ζέουσας πρώτης ύλης, από την οποία εξακτινώνονται ποιητικές μεταφορές. Ο ποιητής με επινοητικότητα δημιουργεί ένα στέρεο προσωπικό και βιωματικό πεδίο, το οποίο με τέχνη και μεγάλη προσοχή καταγράφει καταστάσεις και ατελείωτες προοπτικές βιωμάτων και μνήμης. Με λόγο αναστοχαστικό, λιτό, κοφτό, χωρίς λυρικές εξάρσεις, υφαίνει ένα πυκνό σε νοήματα και στοχασμούς πλαίσιο που εντυπωσιάζει για τη γόνιμη φαντασία, τη μαθητεία στη νεωτερική γραφή, την καθαρότητα των εικόνων και την πρωτοτυπία της ποιητικής φωνής. Οι στίχοι ενεργοποιούν τη συνείδηση, εκπέμποντας την εσωτερικότητα του υποκειμένου. Μέσα από την επιλογή της κάθε λέξης διαχέεται η εκλέπτυνση της ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική κατάθεση του Ρήσου Χαρίση έδωσε γόνιμους καρπούς και φανέρωσε πλήθος ευοίωνες υποσχέσεις για το μέλλον.
Κατάλογος επικρατέστερων έργων (αλφαβητικά) στην Κατηγορία Ποίηση:
- Αναγιωτός Κυριάκος, Ιπποστάσιο
- Γαλάζης Λεωνίδας, Στρώσεις του ανέφικτου (εκδόσεις Φαρφουλάς)
- Κλεόπας Ευριπίδης, Ατέρμονη θάλασσα (εκδόσεις Μελάνι)
- Χαραλάμπους Έρινα, Πλεκτάνη (εκδόσεις Θράκα)
- Χαρίσης Ρήσος, Θάλασσα εσωτερικού χώρου (εκδόσεις Κίχλη)
‘’ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ‘’ / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου
να τρέχουν πάνω κάτω
και να κάνουν σαν τρελά
κυνηγώντας μια ρούχινη μπάλα
σε μια ξεθεωτική άνευ νοήματος τρεχάλα.
Κάποτε πέφτουν κάτω και χτυπούν
άλλοτε πάλι δίχως αιτία και αφορμή
πιάνονται στα χέρια χωρίς να είναι σε θέση να σου πουν
γιατί σκίσαν φιλίες και δεφτέρια
για μια δήθεν προσβληθείσα τιμή.
Είναι άκακα στο βάθος και καλοπροαίρετα
άλλο αν αρπάζονται με το τίποτα
για ένα τίποτα και για ένα τίποτα
τα κάνουν γης μαδιάμ για να έρθουν μετά
μετανιωμένα να πέσουν κλαίοντας
στην αγκαλιά της μαμάς.
Φτιάχνουν ομάδες κι ομαδούλες
βάζουν έχθρα και μίσος στις καρδούλες
ανάβοντας μέσα τους λαύρα φωτιά
γιατί τους πήραν μέσα από τα χέρια
τη διαφιλονικούμενη πρωτιά.
Είναι απόλαυση να τα βλέπεις
μικρά μυρμήγκια κι ασήμαντα
να χτίζουν μεγαλειώδη ονείρατα
για να έρθουν μετά
να τα γκρεμίσουν για να τα πάρουν τα κύματα.
Κάποτε ντύνονται πολεμική στολή ,
βάζουν αστέρια και επωμίδες
και πρασινίζοντας από χολή
ορμούν ακάθεκτα να σώσουν τις πατρίδες.
Είναι ανύποπτα τα κακομοίρικα
κι ούτε φαντάζονται πως κάποιοι
κρυμμένοι πίσω από τη σκηνή
-εγκέφαλοι ραδιούργοι σκοτεινοί –
τα πετούν στο τραπέζι
σαν σημαδεμένα τραπουλόχαρτα.
Είναι και αυτά μέρος του παιχνιδιού
στη μεγάλη του κόσμου σκακιέρα ,
με έμβλημα πότε του αετού
και πότε του φιδιού,
ανεμίζουν περήφανα
σε κάποιου βασιλέα την παντιέρα.
Νεοέλληνος Λόγος Αποδεικτικός / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου
Τίτλους, σφραγίδες και κληρονομικά
να ανακαλύψουμε επιτέλους πια τα δικά μας πατρογονικά·
ποιοι τέλος πάντων είμαστε
και από ποιους ακριβώς καταγόμαστε.
Για μας βέβαια δεν υπάρχει αμφιβολία∙
είμαστε γενιά ευγενικιά όσον άλλη καμία!
Όμως πρέπει και να το αποδείξουμε
με βούλες, σφραγίδες και άλλα τεκμήρια
να κλείσουμε κάποια στόματα- δηλητήρια
που δεν παύουν να μας αμφισβητούν
και μιξοβάρβαρους να μας αποκαλούν,
ράτσα μπασταρδεμένη και ρέμπελη
που αρέσκεται μόνο στα λούσα και τη ζωή την ανέμελη .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα αποξαρχής
κι είμαστε σίγουροι θα τύχουμε της ευμενούς σας αποδοχής.
Εν πρώτοις θα σας αποδείξουμε ευθύς
πως τους είμαστε οι πιο στενοί συγγενείς.
Όπως εκείνοι, έτσι και εμείς, τρωγόμαστε για μια λουρίδα γης
δεν υποχωρούμε μπροστά σε καμιά λογική
μέχρι που να πέσουμε κάτω ξεροί .
Ποτέ δεν τα βρίσκουμε μεταξύ μας,
δεν μπορούμε να κάνουμε χωριό
και τις διαφορές μας αφήνουμε
να τις λύσουν οι γιοι μας
φροντίζοντας εν τω μεταξύ να διαλύσουν
το επί θύραις συμπεθεριό.
Νικούμε τους εχθρούς μας στη θάλασσα
και μετά με τις στραβοτιμονιές μας
πνιγόμαστε σε ένα ποτήρι θάλασσα .
Είμαστε ικανοί να φτάσουμε στην άκρη του κόσμου
για να κλειστούμε μετά στην ιδιοτέλεια
του δικού μας μικροκόσμου.
Φτιάχνουμε θεωρίες και υψηλές ιδέες
για να έρθουν οι άλλοι να τις κάνουν
πατέντες να κοσμήσουν τις δικές τους σημαίες .
Ομφαλοσκοπούμε σα γνήσια παιδιά τους∙
καθισμένοι κάτω από τη μεγαλοπρεπή σκιά τους
απολαμβάνουμε το τρεχούμενο ωράριο
να φεύγει από κοντά μας σαν απομακρυνόμενο πλοιάριο.
Είμαστε και άλλα πολλά
που τα παρασύρει ο χρόνος καθώς κυλά .
Και έτσι για να τελειώνουμε
σας διαβεβαιώνουμε
πως όπως εκείνοι, έτσι και εμείς,
είμαστε άνθρωποι της στιγμής.
Όλη μας η ζωή μια χίμαιρα
από ‘’ έπεα πτερόεντα ‘’,
που μας αρέσει να τα βλέπουμε
καθώς ανυψώνονται σε ένα ουρανό αστερόεντα.
ΤΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου
Πέτρωσαν όλα μεμιάς
σαν να δέχτηκαν κατάστηθα μαχαιριά .
Έκτοτε στέκονται άφωνα και βουβά
κοιτώντας τον κόσμο να περνά από δίπλα τους σαν σκιά.
Οι κορμοί τους – μάρτυρες ζωντανοί –
κατέγραψαν στιγμή τη στιγμή την ιστορία τους
όπως την ξεδιπλώνουν αργά τα χοντρόδετα βιβλία τους.
Φαίνεται να συνέβη κάτι πολύ τρομερό
γιατί σημαδεύτηκε πάνω τους με ίχνος πολύ αιχμηρό
όπως όταν παραβιάζεται άσυλο ιερό
ή όπως όταν εν αιθρίω ουρανώ
πέφτει πάνω σου κεραυνός.
Η καρδιά τους σταμάτησε να χτυπά
και όλα μέσα τους νέκρωσαν με μιας ,
έγιναν τώρα η απολιθωμένη κραυγή
για ό,τι αποτρόπαιο κατέγραψαν πάνω στη γη
σαν ύστερη μαρτυρία
ή και πιο στεντόρια διαμαρτυρία
που μπόρεσε ποτέ να ακουστεί
μέσα από το στόμα
της πιο ηχηρής σιωπής.
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021
Γιώργος Κουφοπαύλου (μικρό βιογραφικό σημείωμα)
Ο Γιώργος Κουφοπαύλου γεννήθηκε στην Αθηένου στις 16 Ιαν 1927. Πήγε σχολείο μέχρι και την Ε΄Δημοτικού, καθώς διέκοψε τη μαθητεία για να εργαστεί πλησίον των γονιών του, γι αβιοποριστικούς λόγους καθώς η οικογένειά του αποτελείτο από άλλα 7 αδέλφια. Όταν ενηλικιώθηκε εργάστηκε ως οδηγός φορτηγού, κηπουρός και σε άλλα επαγγέλματα.
Είχε δράση κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59 καθώς και στην τουρκική εισβολή του 1974. Με την ποίηση ασχολείται από τα νεανικά του χρόνια. Τα ποιήματά του αναφέρονται στην Πατρίδα,τη Ζωή και την αγάπη.
Κουφοπαύλου Γιώργος :Χαίρε ω! Χαίρε Κύπρος, γλυκιά μας πατρίδα...
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ
Μην ξεχνάς τον τόπο σου, εσύ λαέ σκλαβωμένε
Πάρε ξανά τον όρκο σου
Να λατρεύεις τη φυλή
Γιατί έτσι μόνο θα αποκτήσεις
Ανθρωπιά και προκοπή.
Κάποιοι που ξενομανείς
Να πιστεύεις στην πατρίδα
Και να δίνεις προσοχή.
Τρέξε, μην λιγοψυχήσεις και τότε θε να τιμηθείς
Η δική σου η πατρίδα τότε θα ελευθερωθεί.
Μην ξεχάσεις τη σκλαβιά
Εσύ λαέ βασανισμένε
Αγωνίσου για την λευτεριά.
ΚΥΠΡΟΣ
Χαίρε ω! Χαίρε Κύπρος, ωραίο μας νησί,
Όπου δεκάδες φορές εσκλαβώθεις
Από βάρβαρα έθνη εσύ.
Τις τόσες ομορφιές σου
Σου κλέβουνε τους θησαυρούς
Και σκλαβωμένη πάντοτε θέλουν για να σε έχουν.
Έχεις πάντοτε το κουράγιο να ζεις
Και περιμένεις την μέρα που θάρθει
Απ’τα σκληρά σου τα δεσμά να λυτρωθείς.
Για να πετύχεις εσύ λευτεριά,
Μα οι Άγγλοι σε ρίξανε πάλι
Στης Τουρκίας την μαύρη σκλαβιά.
Απ’ την Ελλάδα ελπίδες γυρεύεις
Κι είναι για αυτήν που μέχρι σήμερα ζεις
Και προσμένεις την ώρα που θάρθει, έστω και μέσω της Ευρώπης
Στις αγκάλες της μέσα για να μπεις.
Τα πιάσαντζιεεπαίσινεφύαντζιησυχάσαν.
Ποτέ σου μην απελπιστείς και μην λιγοψυχήσεις.
Κι όπως ιστορικά λέγεται αδελφικά εζούσαν
Έλληνες σε εζούσανεΡωμιοί σε κατοικούσαν.
Μα όμως οι Αττίλες σου έφεραν σκλαβιάν και τυρανίαν.
Που ελέγετο Αφροδίτη που με την ομορφιάν της τηνπολλήν
Δοξάστηκε σ’ ανατολή τζιέ δύση.
Είσαι γεμάτη ομορφιάν γεμάτη καλοσύνη.
Και νιώθουν τις χαρές σου
Τις θάλασσές και τα βουνά
Τον γαλάζιον σου ουρανό τα γαλανά νερά σου.
Την πολύ ωραία σου παράδοση για να την συνεχίσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)