Ήρθαν τον θάνατο να σπείρουν και φωτιά
απ τους πατρώνους τους μεγάλους τους σταλμένοι
και αν τα παιδιά μας αντιστάθηκαν σκληρά,
πώς να κερδίσουν μία μάχη προδομένη;
Και ενώ εμείς μετρούσαμε ψυχές,
στου κάτω κόσμου τα σκαλιά να πάνε, τότες,
κέρδη μετρούσανε και φίλοι και εχθροί
στους Λευκούς Οίκους, στην Τουρκιά και στις Ευρώπες.
Μαύρες σκιές κυκλοφορούμε τώρα πιά,
μαύρες μαντήλες στον αέρα ανεμίζουν
κι όμως οι πρόστυχοι φονιάδες των λαών,
κάνουν πως νοιάζονται και τάχα μας φροντίζουν.
Χάσαμε μάνες, πατεράδες και παιδιά,
πήραν αιχμάλωτη και τη μισή πατρίδα
κι όλους μας πείσανε με δίχως να ντραπούν,
για λευτεριά ότι δεν έχουμε ελπίδα.
Ω τι ντροπή για τη δική μας τη γενιά,
της Ιστορίας η πιο μαύρη μας σελίδα
και σημαδεύουμε τα αυριανά παιδιά,
με ανεξίτηλη ντροπή, μαύρη κηλίδα!
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου