Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Η ΘΕΑ


Είναι ένα πλάσμα αέρινο,
σαν άγγελος μου μοιάζει,
όταν την βλέπω να περνά,
σε πειρασμό με βάζει
σαν τη Θεά του έρωτα,
σαν μία ανεράδα,
σαν οπτασία που έρχεται,
κάτω απ΄την φεγγαράδα,
μάτια γαλάζια, όμορφα,
κορμί αγαλματένιο,
δυό χείλια κατακόκκινα,
δέρμα σαν φιλτισένιο,
είναι ένα πλάσμα Θεικό,
γέννημα του μυαλού μου,
λες κι είναι ένα παιχνίδισμα,
του μαγεμένου νου μου,
νόμιζα πως κοιμόμουνα,
κι έβλεπα στ΄όνειρο μου,
αυτό το πλάσμα να περνά,
να παίρνει το μυαλό μου,
μα είναι Θεέ μου αληθινή,
τη βλέπω, την μυρίζω,
γυρνά και μου χαμογελά,
και μ΄έρωτα ανθίζω......
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

Χαικού / Αθως Χατζηματθαίου

Βαλς ερωτικό 
χορεύεις κυκλάμινο
με τον αγέρα.


ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ / Μαρούλλα Πανάγου


Ηθελες έλλε τζιαι καλά να μπεις μες στην καρκιά μου
τζι είπες μου ότι θέλεις με, τζι επέλλανες μιτά μου
“Να το πιστέψω δύσκολο τες τσιόφτες σου να κόψεις”
είπου σσου τότες ,να χαρείς αλλού ν'αναορέψεις
Μα σου ατού! τζιαι γιναξιής όσον εν παίρνει άλλο
τζιαι το κακόν εγίνητζιεν απού μιτσίν μεάλο
άρκεψες να 'ρκεσαι στον νουν εσού την κάθη μέρα
τζι' ας σ' έδκιωχνα εν έφευκες πρωίν για την εσπέρα.
Στην σκέψη μου σουν τακτικά τζι εθώρου 'σσε ομπρός μου
η γνώμη μου εγύρισεν τζι αγάπησά σε φώς μου .
Τζι είπα σου πότε 'ννα μπορείς εμείς για να βρεθούμεν
να δούμεν αν ταιρκαζουμεν οι δκυο ν'αγαπηθούμεν
Μα σαν σού τό' πα άρκεψες πίσω εσού να κάμνεις
εφοητσιάστεις τζι αφορμή γυρεύκεις τζι' ας με χάνεις
Σαν σου συντήχαννα' φευκες, μέρες να μου συντήσεις
τζι άφηννες με να καφκουμε πριν να μου απαντήσεις
Απου την μιαν με έθελες μα που την άλλη τρέμει
που μέσα η καρτούλλα σου γυρίζει σαν ανέμη
πάλε σε ξαναρώτησα τι θέλεις πιον που μένα
αν ένι τζιαι μετάνωσες να γίνουν περασμένα
Τζιαι να πετάσεις για αλλού να κάμεις την φουλιά σου
μ άλλην αγάπη για να βρεις να μπει στην αγκαλιά σου
Το “θέλω” σε που τ' αγαπώ “ το'να μακρά που τ'άλλο
μα δα που φτάσαμεν τωρά, ξέρε δεν πάει άλλο
Πονεί η καρκιά σαν σου λαλεί ότι ποσιαιρετά σε
εν σταματά να σ' αγαπά τζι ακόμα εζητά σε
Αμμά την σφίγγω να γενεί πέτρα στην δύναμή μμου
τζι απού τα τώρα τζιαι να πά στην στράτα μανισιή μου
τζι η άλλη πον ναν τυχερή τζιαι ταίριν της πον να σαι
μεσ το βασιλειο του έρωτα μετά της σαν τζιοιμάσαι
Να ζιεις για πάντα στην χαρά τζι εμέν σαν με ξηχάσεις
με ειχα σε, με εισιες με τίποτες εν θα χάσεις
Τωρα λαλώ σου “στο καλόν” ετσι τουν το γραμμένο
άλλα λαλούσαμεν εμείς τζι αλλα το πεπρωμένο
να το αλλάξει μμάδκια μου κανένας εν ημπόρει
τζιαι πάντοτες το ριζικόν έσιει δικόν του στόρυ .

Βραδινός περίπατος / Ανδρέας Τιμοθέου

Βραδινός περίπατος
Τα βράδια
πάντα λίγο μετά τα μεσάνυχτα
στα καλντερίμια της πόλης
κυκλοφορούν σκιές,
μαζί τους και κάτι γάτες.
Γυρεύουν να ξεδιψάσουνε
από τις τρύπιες σωλήνες
παλαιών σπιτιών
που στάζουνε κι αυτές μεθοδικά
και μόνιμα
σαν θα ’πρεπε στον χρόνο.
Στο κέντρο
τα μπαλκόνια μυρίζουνε καρπούζι
στους περαστικούς,
μα εσύ αντί για χαράματα καλοκαιριού
και πάλι εκείνη την πρώτη κολοκύθα αναζητάς,
έστω τα θρύψαλά της
κι ας μην υπήρξε άμαξα ποτές
σαν στο ψιθύρισαν οι γάτες.

[Βαριά ανασαίνει απόψε η νύχτα]΄/ Λαμπής Γιάννος

Βαριά ανασαίνει απόψε η νύχτα
και στην καρδιά μου μια μαύρη λύπη ανθίζει
Απ’ έξω από τη κάμαρα μου
με τρελαίνει ένα τριζόνι,
δεν λέει να κοιμηθεί κι όλο κλαίει,
σίγουρος είμαι! δεν είναι του σαλεμένου μου μυαλού,
άκου! Τ’ όνομα σου λέει.
Οι ώρες σέρνονται βαριές και βουβές
κι αντηχούν στο λιθόστρωτο
ψελλίζοντας όλα αυτά
που δεν τόλμησα ποτέ να σου πω.
Αγάπη μου! το πόσο μου λείπεις
δεν θα μπορέσεις να μάθεις ποτέ,
οι ώρες που μου χάρισες,
τα λόγια που μου είπες,
τα θυμάμαι ξανά
και σε κάθε συλλαβή
πικρό δάκρυ χύνω.
Αγάπη μου! στα στήθη πονώ
τα λόγια μου ακόμα μια φορά
κόπηκαν στο στόμα,
τόσα χρόνια χάθηκαν
έμειναν άνυδρα και έρημα χωρίς εσένα
Αγάπη μου!
με τα φιλιά σου ράνε με απόψε,
όπως ραίνουν ένα νεκρό
και να θυμάσαι, ήτανε γραφτὸ
εγώ να σ᾿ αγαπήσω, τόσο πολύ,
που καμμιά άλλη γυναίκα ποτέ δεν έχει αγαπηθεί.

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής «Οι μέρες τ' Αυγούστου»

  • Ο πολιτιστικός όμιλος «Άρτιον» σας προσκαλεί στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αντρέα Τιμοθέου
    «Οι μέρες τ’ Αυγούστου»
    που θα γίνει την Τετάρτη 31 Αυγούστου, στις 8.15 μ.μ. στην αυλή του καφενείου «Περί Τέχνης»
    επί της οδού Κωνσταντίνου Καλογερά 72, Λάρνακα.

    Πρόγραμμα εκδήλωσης:
    Χαιρετισμός από τον ζωγράφο και Πρόεδρο του πολιτιστικού ομίλου «Άρτιον», κ. Ανδρέα Παρασκευά.
    Παρουσίαση του έργου από τους ποιητές Στέφανο Σταυρίδη και Ανδρέα Αντωνίου.
    Αντιφώνηση από τον ποιητή και ανάγνωση αποσπασμάτων από το έργο.
    Θα ακολουθήσει δεξίωση.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

[Όπως το ματσικόριδον] / Ροδίνης Άνθος

Όπως το ματσικόριδον αντάν να πει ν’ ανθίσει
Κοντά στον όχθον τα’ αυλατζιού τζαι να μουσκουμυρίσει
Τζαι να σκορπίσει μυρουδκιές στους κάμπους τζαι τα ορη
Έτσι εν τζ’ η αγάπη σου, λαλείς μου πάντα, κόρη.



μπορείτε να το ακούσετε πατώντας: https://www.youtube.com/watch?v=TbXLjkBHUAs

και 

https://www.youtube.com/watch?v=yGD2PlwHzso

Άνθος Ροδίνης (βιογραφικό σημείωμα)


Γεννήθηκε στη Μόρφου το 1926. Παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας δια αλληλογραφίας. Ασχολήθηκε με τη γραφή από πολύ νεαρή ηλικία και κυρίως με το χρονογράφημα και με την σατυρική ποίηση.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1942. Το 1947 άρχισε να εργάζεται σε διάφορες εφημερίδες της εποχής (Εσπερινή. Πρωτεύουσα. Έθνος, Πυρσός, Φώς) μέχρι το 1955, οπότε διορίστηκε λειτουργός προγραμμάτων κι εκφωνητής στην τότε Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία (αργότερα Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου). Στο ΡΙΚ συνέχισε να εργάζεται μέχρι την αφυπηρέτησή του, το 1986. Απεβίωσε το 2004. Ως Δημοσιογράφος έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο: Διογένης, έχοντας και σχετική στήλη στην εφημερίδα Φιλελεύθερος. 

Έγραψε τόσο στην πανελλήνια Ελληνική δημοτική όσο και στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα.

Έργα του:

Σατυρική Ποίηση: 

Ø  Με το φανάρι του Διογένη (σατιρική ποίηση, 1967).
Ø  Ο Διογένης χωρίς φανάρι (σατιρική ποίηση, 1969).
Ø  Με την άδεια σας (σατιρική ποίηση, 1974)
Ø  Με το κανόνι μου (σατιρική ποίηση, 1975).
Ø  Εκ του κατά Διογένην (σατιρική ποίηση, 1976).
Ø  Απ' την καλή κι απ'την ανάποδη (σατιρική ποίηση, 1980).
Ø  Πλυμένα κι άπλυτα (σατιρική ποίηση, 1983).

Ø  Φύρδην Μίγδην (σατιρική ποίηση 1986) 
     
     Λυρική Ποίηση: 
Ø  Λυρικές Νότες (ποιήματα, 1946).
      
      Άλλα: 

Ø  Όσα σέρνει η σκούπα (σατιρικά, 1948).
Ø  Σκίτσα της ζωής (ευθυμογραφήματα, 1949).

περισσότερα στη Διεύθυνση που αποτέλεσε και πηγή πληροφοριών:http://www.goodreads.com/author/show/5626663._

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ του ΣΤΑΥΡΟΥ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ


Οι Χτύποι της καρδιάς, ο κοινός κρίκος που μας συνδέει με τους απανταχού της γης συνανθρώπους μας

Κάθε φορά που έχουμε Ολυμπιακό Έτος - έτσι λέγονται τα έτη, που κατά την χρονική διάρκεια τους, πραγματοποιούνται Ολυμπιακοί Αγώνες -  έρχονται όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό μου.  Ας πάμε περίπου 20 χρόνια πίσω (1996) τότε που παρακολουθούσαμε όλοι οι Έλληνες με κομμένη την ανάσα, να ακούσουμε την απόφαση των ΑΘΑΝΑΤΩΝ της Δ.Ο.Ε. για την διοργανώτρια πόλη της Ολυμπιάδας το 2004.

Στην τελική διαδικασία έμεινε η Ρώμη με την Αθήνα. Όταν ο αείμνηστος Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, ανακοίνωνε πως η νικήτρια πόλη που θα φιλοξενούσε την Ολυμπιάδα το 2004 ήταν η Αθήνα παρακολουθούσα στην τηλεόραση από το σπίτι μας στην Αλάμπρα, σε ζωντανή σύνδεση τις εξελίξεις. Με το άκουσμα του θετικού αποτελέσματος, έφηβος (13 ετών) τότε, είπα στην οικογένεια μου ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ.

Η πρόταση της Ελλάδας είχε επίκεντρο τον άνθρωπο και βασικό στοιχείο την Ελιά. Ένα παγκόσμιο σύμβολο ειρήνης, ελευθερίας, πολιτισμού. Δέντρο Ιερό της Μεσογείου, χιλιάδες χρόνια τώρα. Με λάδι έτριβαν τα κορμιά τους οι αθλητές πριν τρέξουν. Το λάδι είναι η βασική τροφή μας. Με κλαδί ελιάς, ήταν κατασκευασμένος ο γνωστός σε όλους μας κότινος, με τον οποίο στεφάνωναν τους νικητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Για αυτό τον λόγο ο κότινος ήταν το σύμβολό της Ελλάδας και της Αθήνας το 2004. Άλλωστε Ελιά δώρισε η Θεά της Σοφίας Αθηνά στην πόλη και την λάτρεψαν οι κάτοικοι της και έδωσαν στην πόλη το όνομα της. Αθήνα. Μια αγριελιά φύτεψε ο μυθικός πατέρας των Ολυμπιακών Αγώνων Ηρακλής στην Αρχαία Ολυμπία.

Η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη αφού ήξερα και παρακολουθούσα από πολύ μικρή ηλικία τους αγώνες που έκανε η αείμνηστη και αγαπημένη μου Μελίνα Μερκούρη, ως Υπουργός Πολιτισμού, για το θέατρο, τον πολιτισμό, τις τέχνες, την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα πίσω στο σπίτι τους, καθώς επίσης και την διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων που μέχρι τότε δεν υπήρχε κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Δυστυχώς δεν πρόλαβε ποτέ η Μελίνα να ακούσει τα χαρμόσυνα νέα πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέστρεψαν ξανά στο σπίτι τους, στην χώρα που τους γέννησε, την Ελλάδα, αφού πέθανε 6 Μαρτίου 1994.

Ο σκηνοθέτης, ο χορογράφος, ο ζωγράφος, ο μάγος ποιητής της εικόνας, Δημήτρης Παπαϊωάννου μας πρότεινε μια τελετή διάφανη λιτή όπως και ο ελληνικός πολιτισμός ο οποίος γιορτάζει διαχρονικά. Μια τελετή την οποία ζήσαμε μέσα από μια ζεστή αγκαλιά παρέα με τις μνήμες,  μας πρότεινε ένα ταξίδι στο όνειρο, ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο του χθες που καθορίζει το σήμερα και προσδιορίζει το αύριο. Μας ζήτησε να βιώσουμε και πάλι τον πολιτισμό μας, διαχρονικό, επίκαιρο μέσα από τα σύμβολα και τις αξίες του που δίδαξαν και επηρέασαν και μέχρι τις μέρες μας εξακολουθούν να επηρεάζουν την ανθρωπότητα. Άλλωστε όπως είπε και η Μελίνα Μερκούρη ο Πολιτισμός μας είναι το σημαντικότερο και πολυτιμότερο αγαθό μας.

Μοναδική η εμπειρία που έζησα τότε στην Τελετή Έναρξης των Αγώνων αφού ενσάρκωσα τον ρόλο του Μεγάλου Στρατηλάτη Αλέξανδρου. Μια από τις μεγαλύτερες μορφές του παγκόσμιου πολιτισμού που μετά το θάνατο του η ανθρωπότητα πέρασε στην ελληνιστική εποχή, μια εποχή που ήταν ερωτευμένη με την φόρμα και την ομορφιά.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, πως όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο μυστικό… Ένα ταξίδι στο σύμπαν του γαλαξία μας, ταξιδεύοντας μέσα από το γενετικό μας υλικό, που είναι ο πυρήνας κάθε μας κυττάρου. Ο τελικός χάρτης της ζωής μας. Ο κωδικός της ζωής μας. Το DNA είναι αυτό το μυστικό, που εξασφαλίζει την διαφορετικότητα μας, την ατομικότητα μας και παράλληλα αυτό που μας δένει με όλους τους συνανθρώπους μας…

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Έναν κλωνί βασιλιτζιά / Άνθος Ροδίνης

Πότισε τη βασίλιτζιά
τζαι ράντισε απ’ έξω
δε με κρυφά, γλυτζιά-γλυτζιά
την ώρα πο’ να ρέξω.

Ένα κλωνί βασιλιτζιά
για μέναν κόρη κόψε
μυρίστου το τζαι δως μου το
ν’ αναστηθώ τζαι πόψε.

Ζηλεύκου σε πως σ’ αγαπώ
τζι οι όμορφες στα όρη
έφκα στην πόρτα να σου πω
μιαν καλησπέρα κόρη.

Έναν κλωνίν βασιλιτζιάν : Στίχοι του Άνθου Ροδίνη και του Μιχάλη Βιολάρη

Μπορείτε να το ακούσετε στον παρακάτω σύνδεσμο

ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ (απόσπασμα) / Ροδίνης Άνθος

Σαφώς αποδεικνύεται πως είναι ικανοί 
για πράγματα απίθανα οι Αμερικανοί 
διότι απενόησαν κατ΄ ασφαλείς ειδήσεις
και κρέατα συνθετικά και μπείκον επίσης!
Ευτύχημα που έχουμε και κεφαλές σοφές 
που θα μας σώσουν όλους μας με τεχνητές τροφές 
και ίσως προχωρήσουμε με τρόπον θετικόν 
και εις την επινόησιν μυαλών συνθετικών 
γιατί στην κοινωνία μας, που είναι μαύρα χάλια,
υπάρχουν αναρίθμητα χωρίς μυαλό κεφάλια! 

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ (απόσπασμα)






Ανάδρομα πορεύεται το σώμα σου
Εμπορεύεται αναπόδραστα
Αν σου δώσω ένα μήλο θα μου δώσεις πίσω το φίδι;






Παιδί στο προσφυγόσημο

Παιδί στο προσφυγόσημο
ξυπόλυτο σαράντα χρόνους 
ρακένδυτο και δακρυσμένο
πλάι στο συρματόπλεγμα
θέλει ελεύθερο να περπατήσει 
να ζήσει θέλει
να ξεκολλήσει επιτέλους
την παιδική ψυχή από το έρεβος 
Εκατομμύρια γράμματα συνόδεψε
σε φάκελους σημαδεμένους
Δεν ωφελεί

Αλήθεια 

Απερίσκεπτα 
Απενεργοποίησες τη μνήμη 
Αδρανοποίησες τη φωνή 
Ακύρωσες τη ζωή σου 
Αρνήθηκες 
το Α το στερητικό 
στη λήθη να προσάψεις
Φοβήθηκες μη γίνεις αλάτι 
σαν τη γυναίκα του Λωτ



πρόσφυγες


Διανύεις αποστάσεις επί τόπου 
κρατώντας πυξίδα ένα μισοφέγγαρο ήλιο 
που ανατέλει και δύει μαζί σου 
Φαύλη ανακύκλωση ευχών 
Του χρόνου στα σπίτια μας
Του χρόνου στα σπίτια μας
Του χρόνου
Ποιου χρόνου;
Πορεύεσαι
Εναποθέτεις ελπίδες
Μνήμες ανακαλείς
Πορεύομαι πλάι σου καιρό
Δεν ξεχνώ αλλά ούτε και θυμάμαι 

Λήδρας

Πέραν του οδοφράγματος 
χρόνος ανάδρομος
χώρος αλαλάζων
ουρανός πλατύτερος
μνήμη αιχμηρή 
Η χώρα ενδότερη 
στρώματα ιστορίας
σώματα μυθολογίας
χώματα και ονόματα
Εκεί 
η πατρίδα ψυχή
πτώμα σε Προκρούστειο κλίνη

Τραγική ειρωνία

Όσο κι αν το προσπάθησα 
να ξεχωρίσω δεν κατάφερα
αν ήταν αλλοθρήσκων 
ή ομοθρήσκων οι καρδιές
που κάποια χέρια σκάλισαν 
σε τοίχο στη μοιραία πόλη 
Επέζησαν εντούτοις
του πολέμου


Το ιερό ψωμί

Εγώ θα επιμένω 
να ζυμώνω τις μνήμες μου 
με τις γροθιές
Μεσαορία
κι εσύ 
αλώνιζε τα ματωμένα στάχυα
και κράτα σπόρο καθαρό 
αντίδωρο και πρόσφορο 
για τους επόμενους


Αμμόχωστος

Για να σε λησμονήσω 
ξαπλώνω στην άμμο σου 
και μαεύω φωτόνια 
Ύστερα τα αλείβω
με ευλάβεια στο δέρμα μου 
Μικροσκοπικά αστέρια 
φυτρώνουν εντός μου
και τότε ανατέλλω
μηδενικά φορτισμένη 
πανδέκτης και πανσέληνος αλλού 
Μα δε σε λησμονώ


Ελευθερία

Τώρα εξηγείται 
η απουσία της
εδώ και χρόνια 
από τις παρελάσεις
Είναι νεκρή 
και όχι λιποτάκτης 
όπως νομίζαμε 
Δεν είδαμε ποτέ
ή αγνοήσαμε 
τη σφαίρα 
στο στήθος της 
Εφονεύθη 
Ας μην την περιμένουμε 
Ας περιοριστούμε μόνο 
στην κατάθεση στεφάνων 

Αιώνες τώρα 

Περιμέναμε την Άνοιξη 
και την Ανάσταση
Λησμονήσαμε 
ότι προηγούνται 
αιώνες τώρα 
η προδοσία 
και η σταύρωση
Αιώνες τώρα 
Πόντιοι Πιλάτοι 
και Ιούδες
Αιώνες τώρα 
μας φιλούν



Ζητείται Πατρίς 

Πυκνή κίτρινη
αφρικάνικη σκόνη
κρύβει τον ήλιο
σε μια πατρίδα
χωρίς ουρανό
Κι εμείς 
ενδοτικοί σπουργίτες
αναμεταδίδουμε 
φλυαρίες χελιδονιών 
και λοιπών αποδημητικών 
για δήθεν ερχομό
της άνοιξης

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ / Δημήτριος Γκόγκας

Έπαινος στον Ε΄Ποιητικό Διαγωνισμό 
Καισάριος Δαπόντες (Δήμος Σκοπέλου) 

Κάθε πρωί της ξενιτιάς ο ήλιος χρυσολάμπει.
Μα μένα την καρδούλα μου φωτίζει μια νυχτιά,
που απλώνεται κει στα βουνά. Κι είναι νεκροί οι κάμποι, 
κάποιας πατρίδας που στο νου μου, πάντα τριγυρνά.

Το άρωμά της δεν ξεχνώ, είναι της μάνας μύρο.
Απλώνονταν απ΄ την αυλή, ως κάτω στο ποτάμι.
Κυρτή στ΄ αναχώματα, η λεύκα όπου θα γύρω
και η ψυχή απ΄ τη κούραση,  σιγά θα αποκάμει.

Οι λόφοι της παράδεισοι,  γεμάτοι ανεμώνες.
Απ΄ το βουνό απλώνεται σαν σκέπη o ουρανός.
Ξενιτεμένοι  γερανοί μου φέρνουνε εικόνες.

Και φτερουγίζει πάντοτε στα στήθη ένας καημός.

Δημήτριος Γκόγκας (Βιογραφικό σημείωμα)







Δημήτριος Γκόγκας (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Δημήτριος Γκόγκας γεννήθηκε το 1964 στο Στρυμονικό Σερρών. Σπούδασε στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα. Ασχολείται με την ποίηση. Συνεργάστηκε στην έκδοση του Βιβλίου «Το χθες της Ξάνθης σαν σήμερα» από τον Δήμο της Ξάνθης το 1998, με ευθύνη κυρίως της συλλογής και αρχειοθέτησης του υλικού. Ποιήματά του έχουν αναρτηθεί σε σελίδες του διαδικτύου.

Διακρίσεις:

2014 

α. Βραβεύτηκε με τον Α΄ Έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Πνευματικής Συντροφιάς της Πόλης Λεμεσού Κύπρου για το ποίημα : «Περιγραφή για ένα Θάνατο»
β. Έλαβε το 2ο Βραβείο του 3ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ «Στο μισό του δρόμου το τέλος αργεί ακόμη»
γ. Το ποίημά του: «Φόβος» έλαβε το Α΄ Βραβείο στην κατηγορία :(Διαγωνισμός για τη Κύπρο) Ποίηση Αυτογνωσίας του Λογοτεχνικού Διαγωνισμού "ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2014"

2015

α. Έλαβε το 3ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ για το ποίημα: «Πέντε Δάκρυα»
β. Το ποίημά του: Κάτω στη Πατρίδα που σίγησε βραβεύτηκε (Β΄βραβείο) στον Ποιητικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων (ΕΠΟΚ)

2016  

α. Ανάμεσα στα 42 ποιήματα που διακρίθηκαν στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ, βρέθηκε και το ποίημά του  με τον τίτλο: ΟΡΑΣΗ Τα 42 ποιήματα θα περιληφθούν στη συλλογή  ΕΛΙΚΩΝ 2015 που θα εκδοθεί από τις Εκδόσεις Momentum.
β. Το ποίημά του "Για την δική μου Πατρίδα" τιμήθηκε με ΕΠΑΙΝΟ στον Ε΄ Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες" του Δήμου Σκοπέλου.
γ. Έλαβε Β΄βραβείο στην κατηγορία Σύγχρονης Ποίησης στον Ποιητικό Διαγωνισμό του ΚΕΛΑΙΝΩ 2016, για το ποίημά του: ΜΕΣΑ ΣΤΙς ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΤΗς ΑΝΕΧΕΙΑΣ
δ. Το 2016 το ποίημά του: Το σκυλί του Πατέρα έλαβε Τιμητική Διάκριση  στον 5ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας
ε. Το 2016 τα ποιήματά του : Η Προσφυγιά και Ο πόνος του Αγνοούμενου Ποιητή έλαβαν Α΄και Β΄βραβεία αντίστοιχα στον 7ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων)

2017 

α.Έλαβε 3ο βραβείο στον πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος "Γιώργος Σεφέρης" που διοργανώθηκε από την Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Παλέρμο Ιταλίας (Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών), από κοινού με την Ελληνική Κοινότητα Σικελίας “Τρινακρία” και με τον Εκδοτικό Οίκο “Nostos – Edizioni La Zisa”
β. Τιμήθηκε με Έπαινο στον 6ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας. με το ποίημα: Κραυγές ενός σκύλου.

2018 

α. Έλαβε τιμητική διάκριση για ποίηση χαικού  στον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Σωματείου ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
β. Έλαβε Γ΄Βραβείο για το ποίημά του: Βυθισμένη στην Άμμο... (Ενότητα: Αμμόχωστος Βασιλεύουσα) και Α' Βραβείο για το Ποίημα: Η πράσινη Γραμμή (Ενότητα: Μουσικός Στίχος) από τον ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων) στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό
γ. Έλαβε Γ΄βραβείο για το ποίημα: ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ στον 7ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Σωματείου Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού. 
δ. Τα ποιήματά του: Ακατέργαστη Μπαλάντα για Κείνους Χωρίς όνειρα, Απέραντη Σιωπή, Παράκληση του Πάσχα έλαβαν το Β΄Βραβείο στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης της Βιβλιοθήκης Σπάρτου

2019 

α. Το ποίημά του: Στη συγκομιδή των Ξύλων έλαβε τον γ΄έπαινο στον διαγωνισμό ποίησης που προκήρυξαν για το 2018 ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, και το λογοτεχνικό περιοδικό για την Τέχνη και τη Ζωή, Μανδραγόρας.
β. Το ποίημά του: «Η κυρία Αφροδίτη από το Βαρώσι» έλαβε το Γ΄Βραβείο στην κατηγορία: Ποίηση Ομοιοκατάληκτου στίχου του 9ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ε.Π.Ο.Κ.
γ.  Το διήγημα του : «Το σπίτι στην άκρη της πόλης» διακρίθηκε στην κατηγορία: Διηγήματος του 9ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Ε.Π.Ο.Κ.
δ. Το ποίημά του: "Σημεία Στίξης" έλαβε Έπαινο (στην 4η με αξιολογική σειρά) του 5ου διαγωνισμού ποίησης Bonsaistories
ε. Το ποίημά του: ΠΟΛΙΤΕΙΑ έλαβε το Γ΄βραβείο του  Ποιητικού Διαγωνισμού της Εταιρίας Λογοτεχνών και συγγραφέων Ηπείρου (13ης Λυρικής Παμφώτιδας) με θέμα «Περιβάλλον: γη, νερό, αέρας»
στ. Το διήγημά του : Συνέντευξη με τον Θ. Κολοκοτρώνη, συμπεριλήφθηκε μαζί με άλλα 40 (μετά από διαγωνισμό με θέμα: 1Φραση +821 λέξεις για το 1821) στην ειδική έκδοση και θα παρουσιαστεί σε τελετή στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
ζ. Το διήγημά του: Περιστέρια στο Τζαμί, έλαβε έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών Επιστημών και Πολιτισμού Κερατσινίου


Παρουσιάσεις Έργων

Το 2017, έγραψε τα κείμενα της μουσικής παράστασης: Αυλαία Πάμε και την παρουσίασε στο Δημοτικό θέατρο Λάρνακας
Το 2018, παρουσίασε το βιβλίο ΤΟ  ΨΩΜΙ του Χρίστου Τσιαήλη 
και την Ποιητική Συλλογή της Εύας Γεωργίου : ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
To 2019, παρουσίασε το βιβλίο της Μαρίας Γεωργίου : Σπασμένο Ακορντεόν


Τίτλοι έργων του και Συμμετοχές σε Συλλογικά έργα:

Συμμετείχε στις Ομαδικές Ποιητικές Συλλογές των Εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ, κατά τα έτη 2014, 2015,2016, 2017, στο Ανθολόγιο Ποίησης των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ 2017,    ενώ οι Εκδόσεις : η ΠΡΟΦΗΤΙΣΑ, συμπεριέλαβαν το ποίημά του: «Έτσι ήταν το Δείλι μας» στη Ποιητική Συλλογή: Από Καρδιάς

Από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ κυκλοφόρησε (2015) σε μορφή e-book η Ποιητική Συλλογή: «Ωράρια Επιστροφών» (ISBN: 978-618-82188-6-4)

Το 2016 συμμετείχε στο Συλλογικό Έργο των Εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ: Ταξίδια Πολύτιμα του νου μαζί με τους Ποιητές: Σκουλίκα - Βέλλου Σοφία, Βλαχιώτης Αλέξανδρος  Δρατσέλος Ευριπίδης (ISBN: 978-960-604-050-4)

Το 2018 και πάλι από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ σε μορφή e-book κυκλοφόρησε η Ποιητική Συλλογή: Απανθίσματα (ISBN: 978-618-81297-3-3) μαζί με τις Ποιήτριες: Ρούλα Τριανταφύλλου και Χριστίνα Γαλιάνδρα - strada. 

Το 2019, κυκλοφόρησε σε μορφή e-book η ποιητική συλλογή: 16 αριθμοί και 24 γράμματα (ISBN 978-9925-7392-6-40)

Στο διαδίκτυο και στις σελίδες των εκδόσεων: http://www.easywriter.gr/profile έχουν αναρτηθεί σε μορφή e-book, κατά το 2015 οι παρακάτω ποιητικές συλλογές του:

α. Κάμπος μιας νιότης: Ποιήματα 
β.  Ξέρω ένα τόπο: Ποιήματα 
γ. Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: Ποιήματα