ΕΠΟΧΕΣ ΜΕ ΧΑΪΚΟΥ της Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου (απόσπασμα)

ΑΥΛΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Γιούλια, γιασεμιά

πυκνή κληματαριά μου

κόκκινο ρόδο.

Γιασεμί λευκό

άνθισε στον κήπο μου

γλυκό γελάκι.

Λευκό γιασεμί

πράσινο φύλλωμά μου

πως μ΄ ανάστησες!

Γλάστρα με φούλι

παράθυρο στον ήλιο

ανοίγει πάλι.

Τριαντάφυλλα

σε βάζο στο σαλόνι

κόκκινα, λευκά.

Ο μίσχος ισχνός

το λουλούδι φωτεινό

η καρδιά λάμπει.

***

ΠΕΝΤΕ ΧΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

Αθόρυβα ήρθες

πως με ξάφνιασες πάλι

ανθάκι γλυκό!

Κυκλάμινό μου

σκυφτό κεφαλάκι μου

πως με σκλαβώνεις!

Από τ' αψηλά

ταπεινά με κοιτάζεις,

κτυπά η καρδιά.

Μου χαμογελάς

της καρδιάς μου λουλούδι

κυκλάμινό μου!

Κυκλάμινό μου

το ισχνό σου κορμάκι

πόσα μου 'μαθε!

***

ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ

Σπιτάκια λευκά

γαλάζια παράθυρα

μπαλκόνια ψηλά.

Βλέπω μακριά

βαρκούλες σε πέλαγο

κάτασπρα πανιά.

Ο ήλιος καυτός.

Παγωτό τριαντάφυλλο

στην παραλία.

Κατακόκκινη

μέρα καλοκαιρινή

στο μπαλκόνι μου.

Μυστικά κρυφά

το τραγούδι τ' ανέμου

στην καρδιά λέει.

Από μια ρωγμή

των κυμάτων ο φλοίσβος

μπαίνει στο σπίτι.

Ήλιος ρίχνεται

σε πέλαγο γαλάζιο

και δροσίζεται.

Το μεσιμέρι

η πέτρα καίει πολύ.

Μην την αγγίζεις.

Δίπλα στο κύμα

στα χαρτιά μου σκυμμένη

γράφω, διαβάζω...

***

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Η θλίψη βαθιά

που δεν βρίσκει πια ξανά

πράγματα παλιά.

Βροχούλα, βροχή

μονάχη ξεκίνησε

τον κόσμο να δει.

Πόση μονάχη

της βροχής η σταγόνα

σαν ταιδεύει.

Σταγόνες βροχή

περνώ περιδέραιο

σε λευκό λαιμό.

Κοίτα! Ουρανός!

Σύκωσε το σύννεφο

ψηλά, πιο ψηλά.

Βροχούλα, βροχή

μεθυσμένο τραγούδι

που να πηγαίνεις?

Τραγούδι βροχή

ποτάμι που κύλησε

γι' αλλού έφυγε.

Βροχούλα φέρνει

τραγούδια του έρωτα'

το τζάμι κτυπά.

Βροχούλα κτυπά

το τζάμι τικ τακ, τικ τακ

σαν μικρή καρδιά.

Βροχούλα κτυπά

το τζάμι της μνήμης μου

να την ξυπνήσει

Γλυκιά συντροφιά

βροχούλα φθινοπώρου

στην μοναξιά μου.

Πόσο όμορφα

βροχούλα, συντροφιά μου

παραμύθια λες!

Μύρια μυστικά

βροχούλα ψιθυρίζει

στ' αυτί μου, κρυφά.

Το φθινόπωρο

ομπρέλες πολύχρωμες

κοίτα ανοίγουν!

Κίτρινα φύλλα

πέταξαν τα όνειρα

με τον άνεμο.

Ζηλεύω πολύ

σταγόνας το κρύσταλλο

που λάμπει στο φως.

Βρέξε σύννεφο.

Δίψασε η γη πολύ.

Σε περιμένει.

Νερό κρύσταλο

ποτάμι ταξιδεύει

τη γη ποτίζει.

Χρυσό τοπίο.

Φύλλα φθινοπωρινά'

κιτρινο χαλί.

***

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ "Σ' ΑΓΑΠΩ"

Ένα "σ' αγαπώ"

του έρωτα έγραψες

στο χιόνι πάνω.

Βροχή έπεσε'

σβήσηκε το "σ' αγαπώ"

Το χιόνι λιώνει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

η λέξη φεύγει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

φεύγω μαζί του