Η ψυχή στα τέσσερα όταν μπουσουλάει
πλάθεται με κάθε τι που αγγίζει
αν δεν την καίει
αν δεν την τρυπά
αν δεν την παραμορφώνει
πήζει με κάθε τι που ακούει
ενδιαφέρον
τα όμορφα ψέματα θα δώσουν
στη λευκή πλαστελίνη χρώματα ζωηρά
τα φοβερά πλάσματα στα παραμύθια
θα δώσουν στα βαθιά κύτταρα
μικρά ποδαράκια και φτερά
να πετάει η ψυχή, να πετά
Η ψυχή στα οχτώ όταν φιλοσοφεί
ξέρει πια λεξεις από ελ-
ξέρει προτάσεις χωρίς προσωπικές αντωνυμίες
ξέρει ήχους που δεν γράφονται
μα μην λες ακόμη αλήθειες πικρές
για τους πολέμους που ζεις
για το μίσος των μεγάλων πληθυσμών
με τους μικρούς
κι ασήμαντους ανθρώπους
που πέφτουν σαν μυρμήγκια
αν η τρύπα της φωλιάς ενοχλεί
και μην αμαυρίζεις την ψυχή
λέγοντας αυτός είναι ο εχθρός
αυτός είναι ο αδύναμος
αυτός είναι ο άλλος
εκείνος είναι ο διαφορετικός
μην εξηγείς στην ψυχή που σκληραίνει
γιατί σκληραίνει
πριν σκληρύνει αρκετά
για να δεχτεί πως,
λογική: λογική
παράλογο: παράλογο.
Ας μην καταλάβει ακόμη βρε αδελφέ
και πως αυτά τα τέσσερα τινά
έχουν πολλαπλάσια.
Ας ξέρει μόνο
πως τα ποδαράκια βαθιά μέσα της
πρέπει κάθε μέρα να τρέχουν λιγάκι
για να γαργαλούν
ψάχνοντας και δίνοντας αθώα αγάπη
σε πολλές και διάφορες άλλες ψυχές
που ανήκουν σε λέξεις
που αρχίζουν από τον ήχο /ki:n/ *
και ένα όμικρον στο μέσο
αλλά είναι πολυσύλλαβες
ποτέ μη λες στο παιδί πως η αγάπη
ανήκει μόνο σ' αυτή
την πρώτη συλλαβή.
Ίσως έτσι ανατραπούν
σύντομα τα πάντα
και δε θα υπάρχει κάτι
που να μην πρέπει να πεις
στο παιδί.
copyright Χρίστος Ρ. Τσιαήλης
*kin(αγγλ. οικογένεια και συγγενικός κύκλος ενός ανθρώπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου