Η ασθένεια της Ρώμης / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Η Ρώμη νοσεί, φθίνει από ανυπόφορη
πλήξη, πεθαίνει από υπερβολική
βαριεστιμάρα∙  δεν ξέρει πώς να σκοτώσει
το χρόνο της, δεν ξέρει πώς να ξοδέψει
τον πλούτο της∙ έχει φάει μέχρι σκασμού,
έχει ρευτεί μέχρι παροξυσμού,  όλες οι επιθυμίες της
έχουν εκπληρωθεί ,όλες της οι φιλοδοξίες  έχουν
ικανοποιηθεί. Κανένας δε γνοιάζεται για λόγου της∙
οι πάντες την περιχαράκωσαν στο χρυσαφένιο
της κουκούλι.
Ουδείς υποπτεύεται την εγκατάλειψη της Ρώμης∙
ουδείς υποπτεύεται πως η Ρώμη οικουρεί,
πάσχει βαρέως, νοσεί σοβαρώς , η Ρώμη πνέει
τα λοίσθια! Γιατί κανείς δεν πληρώνει γρόσι
για λόγου της∙ κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά∙
όλοι με τρόπο την κλέβουν και την εξαπατούν∙
όλοι την εγκαταλείπουν στην τύχη της
κι ας καμώνονται περί του αντιθέτου ,ας προσποιούνται
περί του αντιθέτου, ας δείχνουν πως ακόμα τη φορούν
για κορώνα τους, ακόμα την έχουν για σκέπη τους.
Η Ρώμη πεθαίνει αβοήθητη, εγκαταλειμμένη
κι από τον τελευταίο Ρωμαίο, εξαπατημένη
κι από τον έσχατο σκλάβο της, όταν όλοι στο παλάτι
την δηλητηριάζουν με τις αναθυμιάσεις τους,
όλοι στο παλάτι συνωμοτούν πίσω από τη ράχη της,
με τρόπο της ανοίγουν το λάκκο, τη σπρώχνουν
κατά κρημνού, με τις ανήκουστες ατασθαλίες τους,
τ ‘ασύστολα ψεύδη τους, τις ανερυθρίαστες ενοχές τους,
τις πομπώδεις κολακείες τους.
Η Ρώμη πνίγεται στους καπνούς της κνίσας των σφάγιων∙
εξεμεί τις πόλεις που της μπούκωσαν με το ζόρι∙
ρεύεται τα ξύγκια που την πότισαν στο μεθύσι της,
δεν αντέχει άλλο τόσα δύσπεπτα μενού στο στομάχι της,
τόσες ανομολόγητες αμαρτίες στην ψυχή της,
χωρίς ένας Ρωμαίος στρατιώτης να στέκεται δίπλα της,
ένας ευπατρίδης Ρωμαίος να σκύψει να σηκώσει μέρος του φορτίου της.
Η Ρώμη σκάει από παράπονο ∙πεθαίνει από ανυπόφορη  πλήξη,
θανατηφόρο μαρασμό διαπιστώνοντας το μέγεθος της ταπείνωσης,
την κατάντια του μεγαλείου ,τη φρίκη του ξεπεσμού ,
τις αδυναμίες της παντοκρατορίας της, όταν κι ο τελευταίος Ρωμαίος
μπορεί να την αποπέμψει σκαιώς, να της κλείσει κατάμουτρα
την  πόρτα ,να τη λακτίσει βίαια, κι ο τελευταίος Ρωμαίος
μπορεί να της δώσει τη χαριστική βολή, να της καταφέρει
το θανάσιμο χτύπημα!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΕΝ ΚΑΙΡΩ’’
ΕΚΔΟΣΗ : 1991