ένας παράξενος,
θολός Ιούλης,
λες και ξύπνησε από την νάρκωση,
για να μας θυμίσει ότι
νάναι μισοπνιγμένη στις θάλασσες της Κερύνειας και του Βαρωσιού,
να πνίγονται οι άνθρωποι από τον κόμπο της πεθυμιας και να φεύγουν ,
περπατάμε , αναπνέουμε
τον ζεστό αέρα του αλλά και την ξαφνική
αλλαγή μέσα στην καρδιά του
και η κάθε ανατολή εχει
μια άλλη όψη με χρώματα μουντά και άλλοτε με φτερά,
ράβει και ξαναράβει τον καλοκαιρινό μανδύα του,
ναρκομένος, ζαλισμενος χρόνια τώρα, ζούσε και βασίλευε με τον ήλιο κορώνα να χρυσίζει,
οι ανηφόρες, βαρετοί οι Σταυροί στην πλάτη των ανθρώπων δεν τον τιμούν όπως πρώτα, κουράστηκαν,
όλα αχαλίνωτα πια γέμισαν κραυγές απόγνωσης, απελπισίας, μαστιγώνονται οι σκέψεις από την ψευτιά και την ασυδοσία!
ζούμε για να ζούμε,
παλεύουμε με το ίσως,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου