Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ : Ποιητική Συλλογή του Μιχαλάκη Γ. Τσαππαρίλα ( Μέρος 3ον. Τέσσερα τραγούδια αδελφικά)

 

 

                               Στον πατέρα μου

                 σαν αντίδωρο στην αλήθεια

                                                            που μου έχει διδάξει

                              Στην μητέρα μου

                                                για όσα στη ζωή μου έχει δώσει

                              Στην οικογένεια μου

                                               για την κατανόηση και

                                                          τη βοήθεια στην κάθε μέρα

Ποιήματα

1. Εργάτη αδελφέ μου

2. Αστέρια αδέλφια μου

3. Αδέλφια

4. Βιετκόγκ αδελφέ μου

ΕΡΓΑΤΗ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ

                                     (Στον πατέρα μου)

Θα ζυμώσω τη καρδιά μου

       να πάρω απ΄το αίμα την αγάπη,

              που πλημμυρίζει για σένα,

                  ακριβέ αδελφέ μου,

                      φτωχέ του μόχθου εργάτη.

Θα στη προσφέρω γονατιστός

          την ώρα που ζυμώνεις το μόχθο

                  με τον ίδρωτα και το αίμα σου.

Θα στη προσφέρω

         ακουμπισμένος στα δυο σου μπράτσα

                  την ώρα που ξεκουράζεσαι

                         αγκαλιά με την γη μας.

Θα στην προσφέρω

           τραγουδώντας μαζί σου

                   την χαρά και τη λύπη

                       μεσ’του χρόνου το πέλαγος.

Θα στη χαρίσω,

        ακριβέ αδελφέ μου,

              σαν αντίδωρο στην αλήθεια

                     που μου έχεις διδάξει.

 

 

 

ΑΣΤΕΡΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ

Τυλιγμένος στο ξεθωριασμένο

                μανδύα  της υπομονής

περιπλανιέμαι στους πλατειούς

              δρόμους της αβεβαιότητας.

Ζητιανεύω από τις καρδιές

                ψιχούλα αγάπης

σαν ακριβή προσφορά

             στη θεονήστικη ψυχή μου

Καταδικασμένος από τους ανθρώπους

             για τις δικές τους αμαρτίες

αναζητώ καταφύγιο

            στα φτωχά αστέρια της γης

                  με τις καρδιές από αχτίνες.

Βρήκα στο στερέωμα τους

                  την όαση της χαράς

                         και γεύτηκα το νεκτάρ

                                της σιγουριάς.

 

 

 

 

 

 

 

ΑΔΕΛΦΙΑ

Είμαστ’αδέλφια

        Ο Χασάν κ’εγώ,

Μια μάνα μας γέννησε

               στον τόπο τούτο.

Κάναμε τα πρώτα βήματα

                   μες’την αυλή του.

Μάθαμε τα πρώτα γράμματα

                          στο ίδιο σχολείο.

Δυο γλώσσες εκείνος, δυο εγώ.

Τυρρανιστήκαμε στη γη μας

                   μέρα νύκτα

και περνάμε τους ίδιους καρπους

                              (όταν είχε)

Γίναμε λεβέντες,

            φίλοι αχώριστοι.

Νοιώσαμε μαζί

               την πρώτη αγάπη.

Ώσπου,

           μια μέρα,

                          τον πήραν.

Έφυγε με την υπόσχεση

                 πως θα ξαναρθεί………….

Και περιμένω,

                      αδελφέ μου

                                         Χασάν.                         1964

ΒΙΕΤΚΟΓΚ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ

Έρχομαι μεσ’στη βροχή

                     από  τις σφαίρες

να σου προσφέρω,

           Βιετκογκ αδελφέ μου,

                      το αίμα της καρδιάς μου.

Έρχομαι αντάμα με το σφύριγμα

                    των βλημάτων

να σου παραδώσω

                    το κάστρο του θαυμασμού μου.

Έρχομαι τραγουδώντας

                    στο ρυθμό του πολυβόλου

                              να ζεσταθώ κοντά

                                    στη φλόγα της πίστης σου.

Έρχομαι προσκυνητής πιστός

                    να γονατίσω μπροστά

                                στο μεγαλείο της δόξας σου.

Βιετκόγκ,

                Νικητή του αιώνα.