Η επιδημία / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

                 

 

Και να σκεφτεί κανείς πως όλα ξεκίνησαν

από ένα τίποτα, μια παρωνυχίδα, ένα τόσο

σημαδάκι που μπορούσε εύκολα να περάσει

απαρατήρητο, ένα τόσο δα τσιμπηματάκι

που κανείς υπό κανονικές συνθήκες

δε θα του έδινε την παραμικρή σημασία.

Και να σκεφτεί κανείς κανένας από μας

δεν αναρωτήθηκε για τίποτα, δεν πρόσεξε

τίποτα μέχρι που το κακό παράγινε,

τα πράγματα δεν πήγαιναν άλλο,

εμείς δεν πηγαίναμε άλλο.

Η πόλη μας γέμισε από θανατηφόρα ‘’κρούσματα’’∙

όπου και να περπατούσες έπεφτες και πάνω

σε έναν ‘’επιδημιόπληκτο’’ ,όπου και να κοίταζες

ένας ‘’προσβεβλημένος’’ σε κοίταζε ένοχος

προσπαθώντας να το σκάσει από τα μάτια

ενός έντρομου καθ’υπόθεση ‘’υγιούς’.’

Το κακό που δε ξεχώριζες τον πάσχοντα από

τον κατ’επίφαση υγιή  καθώς η ασθένεια

έτρεχε με ρυθμό ιλιγγιώδη,  μεταδίδονταν

μ’αστραπιαία ταχύτητα από οργανισμό

σε οργανισμό έτσι που να μην προλαβαίνουμε

να την παρακολουθήσουμε από κοντά∙

και το ακόμα χειρότερο η πόλη μας δε γνώριζε τρόπους

αυτοπροστασίας απέναντι σε έναν εχθρό

που εισέβαλε ήδη μέσα της, έγινε μέρος

του ίδιου του οργανικού της συστήματος

και την πολεμά από μέσα με τα όπλα της,

την θέτει εκτός αγώνος με τα ίδια τα όπλα της.

Έναν προς έναν μας μπόλιασε με το ιοβόλο της

δηλητήριο∙ έναν προς έναν μας πέταξε εκτός πεδιάς

καθιστώντας μας ανίκανους να σηκώσουμε κεφάλι.

Γιατί κανένας μας δεν εμπιστεύεται κανέναν∙

κανένας μας δεν τολμά να ψελλίσει λέξη εμπιστευτική

προς κανέναν τρέμοντας μη κι ο δίπλα του

πάρει τη λέξη του και τη στρέψει σαν όπλο εναντίον του.

Ο φόβος κι η καχυποψία γίναν οι μόνιμοι σύντροφοι μας∙

σιγά σιγά τους αφήσαμε να κυριαρχήσουν πλήρως πάνω μας

και πια δεν έχει καμιά σημασία να δηλώνεις ‘’πάσχων’’

ή ‘’υγιής’’ μιας κι επήλθε πλήρης εξίσωση

των ‘’εν δυνάμει’’ και ‘’ενεργεία’’ ,απόλυτη ταυτότης

των ‘’πασχόντων’’ και των ΄΄υγιών’’!

 

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝAΤΟΜΙΚΗΣ ΄΄

ΕΚΔΟΣΗ 2012