ΤΟ ΚΑΜΑΤΕΡΟΝ / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Να 'μουν νέος 
Να 'σουν νέα 
να ΄μαστεν εις την Κοντέαν 
όπως τζείνον τον τζαιρόν 
να ΄σιεις τζαι καματερόν 
τζαι πουκά' στην συκαμιάν μας 
με παρέαν τα φιλιά μας 
ν' αναγιώννουμεν σκουλούτζιν 
να γεμώσει το σεντούτζιν 
μ' όμορφα μεταξωτά 
με τα ξόμπλια πλουμιστά 
να 'βρουν προίκαν τα παιδκιά μας 
τζαι να σιέρετ' η καρκιά μας, 
δώρον στα υστερινά μας. 

Συγχώρα με / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Παίρνω θάρρος, αγάπη μου, μιαν χάρην να ζητήσω
στο στήθος σου τζείν' τον σταυρόν θέλω να τον φιλήσω.
Επολοήθην τζι είπεν μου αν εν' για τον σταυρό μου
εν ' τον Γριστόν που προσκυνάς που έχω ως Θεόν μου.

Εποταυρίστηκα τζαι εγιώ φίλησα τον σταυρόν της
τζιαι κάτω μέρου ύστερα πάνω στον θησαυρόν της.
Έκαμα λάθος ο φτωχός, συγχώρα με, Χριστέ μου,
ήταν μαγνήτης που τραβά τζιαι βράχους, πίστεψέ μου! 

Το Όρομαν / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Εψές εθώρουν όρομαν πως ήμαστιν αντάμα
'που την χαράν μου την πολλήν εγύρισεν μου κλάμα.
'Σφόντζησες μου τα δάκρυα τζι είπες μου "Μή κακόν σου!"
τζι εγλύκανες το κλάμαν μου στα σιείλη, στον λαιμόν σου.

Εφίλουν σε τζι εφίλας με καπάλιν μές στο στόμαν,
ύστερα γείραμεν χαμαί, η γή εγίνην στρώμαν.
Γυρόν μας είσιεν ομορκιές
που 'σμίαν με τες μυρωδκιές, λογιών λογιών τα φκιόρα.
'Που πάνω μας ο ουρανός
τζαι το φεγγάριν σαν φανός, ευλοημένη η ώρα.

Εκράτουν σε σφιχτά σφιχτά, φοούμουν μέν σε χάσω.
Κόρη! Με τα ορόματα, πέ μου, εν να περάσω; 

Από την Ποιητική Συλλογή:  ΠΟΙΗΜΑΤΑ - 1998 

Η ΒΡΥΣΗ / Δημοσθένους Χαράλαμπος

Μέσα σε δάσος δροσερόν, πουκάτω σ΄έναν πεύκον 
ηύρα την βρύσην πόθελα, την βρύσην που γυρεύκω. 
Γρόνια τζαι γρόνια τζαι τζαιρούς ΄γύρευκα τούντηνβρύση 
τζι ήβρα την τζαι θαρρεύτηκα η δίψα μον΄να σβήσει. 
Ηύρα την μά γελάστηκα γιατ΄έν ήτουν για μένα 
τζι έκρουζα όπως κρούζουσιν που δίψαν τα σπαρμένα! 
Η βρύση , κόρη, σου ν εσού τζι ακρώστου μου χαρώ σε, 
όσον τζιαν μ΄έκρουζες εσού, εγιώ πάλε αγαπώ σε. 

Χαράλαμπος Δημοσθένους (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Χαράλαμπος Δημοσθένους, γεννήθηκε στην Κοντέα στις 11 Απριλίου  το 1917.

Υπήρξε ψάλτης, λαϊκός ποιητής και τραγουδιστής. Ασχολήθηκε με τη γεωργία και την κηπουρική. Μετά την Τουρκική εισβολή διέμενε για ένα χρόνο στη Λάρνακα και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στα Μαντριά της Πάφου. Απεβίωσε στις 17 Φεβρουαρίου του 2011.   

Ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Μιχάλη Μόζορα και τραγουδήθηκαν από το  Μιχάλη Ττερλικκά στο ψηφιακό δίσκο με τίτλο «Στες Άκρες της ψυσιής μου».

Ποιητικές συλλογές. 

• 1989 «Ποιητική αλληλογραφία Παύλου Λιασίδη και Χαράλαμπου Δημοσθένους» η οποία επανεκδόθηκε το 1995 
• 1998  «Ποιήματα».

πηγή: 

α. http://www.kontea.org/index.php/el/politismos/anthropoi-tvn-grammatvn-kai-ton-texnvn/charalambos-dhmosthenous

β. http://cyprusvoice.forumup.gr/post-6062-cyprusvoice.html

Χελιδόνια / Χαράλαμπος Δημοσθένους

Ήρταν στην ίδιαν φουλιάν
πάλε τα σιλιόνια
τζείνην που 'κτίσαν κάποτε
τα περασμένα χρόνια.

Αρκέψαν τα τραούδκια τους
γεννήσασιν αυκούδκια
τζαι ξηπουλιάσαν ύστερα
πέντε σιλιονούδκια.

Τζαι φαίνουνται μέσ' την φουλιάν
μια μάτσα με λουλλούδκια
όπως μυρίζουν τραουδούν
ολόγλυκα τραούδκια.

Τζένη Κωνσταντινίδη (μικρό βιογραφικό)

Η Τζένη Κωνσταντινίδη γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε ως καθηγήτρια στη Μέση εκπαίδευση. Δημοσίευσε μελέτες φιλοσοφικού και λογοτεχνικού περιεχομένου

Ποιητικές Συλλογές:

• Μνήμες
• Τα κιόνενα 

Τα Κιόνενα: Ποιητική Συλλογή της Τζένης Κωνσταντινίδη που εξεδόθη το 2010 (Λευκωσία)

...

Το Μαρτάπριλλον

Τζειν το αθθάτον γιασουμίν πων μέσα στην αυλή σου

τζειν το κλωνίν βασιλιτζιάς που ρέμπει του στενού σου

την δροσινήν φιούραν σου εν πώχουν μοιρασκέριν.

Άμμα τζιαι  το Μαρτάπριλλον τέλεια μοιαστόν σου ένι.

Καλοσπιάζουν σε τζαι την πριλοήν σο έχουν\

μα πάλε ένι φτάννουν την δροσιάν πώ΄σιει το δειν σου.

Νά χα καρκιάν πετράθασον καρκιάν χαρκωματένην

που την θωρκάν σου κρούζει πιον τζαι γίνεται καμίνιν.



πηγή:http://wwwsteliospapantoniou.blogspot.com.cy/2011/05/blog-post_7085.html

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ / Τζάνη Κωνσταντινίδη

Τζένη Κωνσταντινίδη

Πλάνο Ι -- Μη φαντάζεστε ανέξοδη
τη μελλοντική ιστορία του πηλού
Η Ιστορία εξακολουθεί να σκάβει
στιγμιότυπα σε τρένα
ξηλώνοντα γαλόνια και παράσημα
μ' εκείνη την αδιόρατη θλίψη
που έχουν οι σταθμοί.
.
Πλάνο ΙΙ -- Είμαστε η κίνηση που σπάζει σε στιγμές
Άσπρο-μαύρο σε βωβή ταινία
είμαστε ουρές χελιδονιών στη σκιά της Ιστορίας
Αυτόματες ριπές στα σύνορα του σφυγμού.
.
Πλάνο ΙΙΙ -- Επανάληψη είναι
Ο μαντρότοιχος της Ιστορίας
Το Εκτελεστικό
Τα εισόδια των αθώων, επί πώλου όνου, ποιητών
Και πλάνη
Κάτι Αόρατο που στέκει στο μαντρότοιχο
και παρακολουθεί.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ / Κόκκινος Ανδρέας

Είδα 
της αυγής το χαμόγελο 
π΄ άνοιγε τριαντάφυλλο στον ήλιο 
κι είπα
Η ζωή είναι χαμόγελο.

Άκουσα 
τ΄  αηδόνι της απριλιάτικης νύχτας
που τραγουδούσε τη σονάτα του έρωτα
κι είπα
η ζωή είναι τραγούδι 

Ήπια
το νερό της αγάπης 
στο λουλούδι των χειλιών σου 
κι ένιωσα 
πως η ζωή είναι αγάπη.

Κόκκινος Ανδρέας ( βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε το 1920 στο χωριό Καλοπαναγιώτης. Ο θάνατος του πατέρα του, τον ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές του σε μια εμπορική σχολή, για βιοποριστικούς λόγους. Έως και το 1970 έμενε στη Λευκωσία. 

Έργο του: 1959 : Όταν ο ήλιος έχει τον λόγο (Φιλοσοφικό έργο) 

Δημήτρης Καραγιάννης (μικρή αναφορά)

Ο Δημήτρης Καραγιάννης είναι ποιητής και πεζογράφος. 

Ποιητικές Συλλογές:

• «Σιωπηλή συνάντηση», 1999
• «Αθέατη πλευρά», 2001
• «Σιωπηλή βροχή», 003 
• «Απνοια», 2007. 

Πεζογραφήματα:

• «Σκοτωμένα όνειρα», 2010, 
• «Ντεφόλ-Σμύρνη 1922». 2013

Λονδίνο ΙΙ / Δημήτρης Καραγιάννης

Τόσα εκατομμύρια

τη μυϊκή τους να θυσιάζουν δύναμη

και τη φαιά τού μυαλού τους ουσία

στη χλιδή για να ζουν

τεμπέληδες, οκνηροί

που τους προσφωνούν

άλλοτε Δούκες

άλλοτε Πρίγκιπες

και άλλοτε Βασιλιάδες.

Γρίβας Αναστάσιος (μικρή αναφορά)

Ο Γρίβας Αναστάσιος υπήρξε Λαικός Ποιητής της Κύπρου. Γεννήθηκε στην Επισκοπή Πάφου το 1889 και απεβίωσε το 1961. 

Κυριάκος Πλήσης (βιογραφικό)

Ο Κυριάκος Πλήσης γεννήθηκε στην Ακανθού της Αμμοχώστου το 1929. Μετά την αποφοίτησή του από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, φοίτησε στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Μόρφου . Στη συνεχεία σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως  καθηγητής, υποδιευθυντής και γυμνασιάρχης. Ασχολήθηκε, εκτός από την εκπαίδευση, και με τη λογοτεχνία, ιδιαίτερα με την ποίηση και το δοκίμιο. Βραβεύτηκε τρεις φορές με το Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου.


Ποιητικές Συλλογές:

• 1988 / Χαράγματα, Εκδόσεις των Φίλων
• 1983 / Ο έρωτας του σώματος, Εκδόσεις των Φίλων
• 1977 / Το τραγούδι της αδελφίδης : συνθετικό ποίημα, Εκδόσεις των Φίλων 
• 1991 / Ονομα δ' αυτής Μακαρία : ποιήματα 

άλλα έργα του :

(2009)	Τα έργα των ανθρώπων, Ευθύνη
(2005)	Προσεγγίσεις, Αστήρ
(1999)	Λόγος περί αλήθειας, Εκδόσεις των Φίλων
(1998)	Δοκίμιο περί έρωτος, Ευθύνη
(1996)	Ο ένδον κόσμος, Εκδόσεις των Φίλων
(1995)	Προσεγγίσεις, Αστήρ
(1992)	Μετά τη χρεωκοπία του δόγματος, Αστήρ
(1991)	Όνομα δ' αυτής μακαρία, Εκδόσεις των Φίλων

Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ / Κυριάκος Πλησής

Ογδόντα πέντε χρόνια δένανε μαργαριτάρια τα κόκκαλά του
τρεφόταν με τον άρτο των αγγέλων και με τον οίνο
φύτευε ελιές, τριανταφυλλιές κι άλλα πάσης λογής λουλούδια
και της πορνείας ο δαίμων κι άλλοι δαίμονες πολλοί
πεζεύανε συχνά πυκνά μες στην καρδιά του.
Μα τον σκέπαζε η χάρις κι η μεσιτεία του Αποστόλου,
γιατί καθάριζε πενήντα συναπτούς ενιαυτούς τον τάφο του
και με τα δάκρυα δρόσιζε κατακαλόκαιρα το πεφρυγμένο χώμα.

Ρίζωσε σαν την αιωνόβια χαρουπιά
και σαν την πέτρα την ακρότομο.
Τα χέρια του άπλωνε σταυροειδώς κι από την Πάφο
ευλογούσε ως τον Απόστολο Ανδρέα.

Ήρθαν με τη φωτιά τους και με τ’ άρματα.
Εκείνος ορθός•
και πύλαι Άδου ου κατίσχυσαν αυτού.
Έμειν’ εκεί
πίνοντας μέχρι τρυγός τον πόνο του τόπου του.

Κοιμήθηκε στον τάφο που καθάριζε
με το Ευαγγέλιο στο στήθος του,
το κατά Ματθαίον,
ανοιγμένο στο κεφάλαιο των Παθών του Κυρίου.

Ο Ανθέμιος θα πιστοποιήσει μελλοντικώς την ιθαγένειά του.

ΕΠιμετρο ΙΙ: Να μνημονευονται /Πλησής Κυριάκος

Να μνημονεύονται

Ακάμας, Αίπεια, Σόλοι, Λάμπουσα,

Λάπηθος, Κερύνεια, Χύτροι, Αφροδίσιον,

Ουρανία, Αχαιών Ακτή, Σαλαμίς, Αλάσια.

 

Να μνημονεύονται

Άγιος Αντιφωνητής, Γλυκιώτισσα, Κανακαριά,

Απόστολος Ανδρέας, Απόστολος Βαρνάβας,

Άγιος Επιφάνιος.

 

Να μνημονεύονται

προς δόξαν και υπερηφάνειαν

των ενδόξων και πεπολιτισμένων γειτόνων μας

και των ευγενών τέκνων της Εσπερίας

καθώς και των γενναίων τέκνων

του Αγάλματος της Ελευθερίας.

Ο έρωτας του σώματος: Ποιητική Συλλογή του Κυριάκου Πλησή Εκδόσεις των Φίλων, 1983

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Σ' αυτή τη γραμμή
που τέμνει το χρόνο
που ορίζει τη γνώση και την άγνοια
ντυμένοι την απόλυτή μας ύπαρξη
αδελφοποιητοί
συγχορδίες στα στήθη
και το λουλούδι ν' ανθίζει
να κελαηδεί το πουλί
κι ύστερα η μεγάλη σιγή.

Η ζωή και το μυστήριό της
το μυστικό μας, αγαπημένη.

Χαράγματα : Ποιητική Συλλογή του Κυριάκου Πλησή Εκδόσεις των Φίλων, 1988

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Αύρα ανάλαφρη
χέρι βελούδινο
υγρή ευκρασία
δακρύζει το δέντρο ως το κόκκαλο
και οι πανσέδες.

Στ' ακροπέταλα των λουλουδιών μελωδία.

Μόνος εν μέσω του κήπου
εγκυμονούσα γαστέρα
καθώς παλεύουν οι τέσσερις άνεμοι της οικουμένης
κελαηδώ και σωπαίνω.

(από την ενότητα: Χαράγματα σε μαύρο κι άσπρο)

Μικρό ελεγείο / Ανδρέας Παστελλάς

Κάπου εδώ τον θάψαμε
κάπου εδώ ανασαίνει μέσα στα σκοίνα, το θρουμπί και την
πικρή αροδάφνη.
Μια κόκκινη γραμμή στην άκρη των χειλιών του
σκισμένο στον αγκώνα το γκρίζο πουλόβερ του.
Το μόνο που είπε: «αφήστε με μόνο μου, παιδιά…»

Κάποιο θρουμπί θάναι τώρα η δροσερή σκέψη του
μια δροσερή αγρότισσα ανεμώνα η καρδιά του.
Κάπου εδώ κοιμάται
μέσα στις φλέβες
μέσα στα όνειρά μας.

Στον γέροντα / Ανδρέας Παστελλάς

Γέροντα, με το μαύρο σου μαντήλι στο λαιμό,
το μαύρο τριμμένο σου παλτό
και το μαύρο καημό σου στην καρδιά,
πατέρα του Αντρέα Τσιάρτα.
Στεκόσουν ατάραχος, δρυς απ’ τα βουνά μας,
κάπνιζες σιωπηλός έξω από το νεκροτομείο
και περίμενες το νιο γαμπρό
που σήμερα θα παντρευότανε
τη Λευτεριά,
το γυιό σου.

Ανδρέας Παστελλάς (βιογραφικά στοιχεία)

Ο ποιητής-φιλόλογος-συγγραφέας Ανδρέας Παστελλάς γεννήθηκε στην Κάτω Πάφο της Κύπρου το 1932 και απεβίωσε το 2013. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο Βηρυτού. Εργάστηκε ως φιλόλογος Μέσης Εκπαίδευσης στην Κύπρο. Μέλος της εκδοτικής ομάδας των περιοδικών Επιθεώρηση Λόγου και Τέχνης και Κυπριακά Χρονικά. Πρωτοδημοσίευσε στα Κυπριακά Γράμματα. Το ποιητικό του έργο ανθολογήθηκε από τους Ν. Ορφανίση και Σ. Παύλου (1995).Το 1971 του απονεμήθηκε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης.

Μερικά από τα έργα του 

• Χώρος διασποράς (1970), 
• Μεταθανατίως αποσχηματισθείς (1995), 
• Τα καθ’ οδόν (Φιλολογικά και κριτικά κείμενα – 2002), 
• Σχήματα αντιθετικών δομών στην ποίηση και την ποιητική του Κωστή Παλαμά (2002),
• Γκρίζο έως βαθύχρωμο σκούρο (Μικρές τομές και ανιχνεύσεις σε μεγάλα θέματα της καθημερινής ζωής – 2003), 
• 12 κείμενα για τον Κώστα Μόντη (Συλλογικό έργο με τον Γιώργο Κεχαγιόγλου κ.ά).

Άδεια θρανία / Παστελλάς Ανδρέας

Διάβασα το κατάλογο και σεις λείπατε,

γράφατε την ορθογραφία σας στους τοίχους.

Διάβασα τον κατάλογο

Και σεις βρισκόσαστε στα οδοφράγματα

Διάβασα τον κατάλογο

και σεις γράφατε στις φυλακές

στα μικρά σας γόνατα

την Ιστορία του ανθρώπου.

Κι’ έγραψα στον κατάλογο : όλοι παρόντες! 

Και πλάι το βαθμό του καθενός σας :  Άριστα.

Άδεια Θρανία / Παστελλάς Ανδρέας

Διάβασα τον κατάλογο και σεις λείπατε,
γράφατε την ορθογραφία σας στους τοίχους.
Διάβασα τον κατάλογο 
και σεις βρισκόσαστε στα οδοφράγματα.
Διάβασα τον κατάλογο 
και σεις γράφατε στις φυλακές
στα μικρά σας γόνατα
την Ιστορία του Ανθρώπου.
Κι έγραψα στον κατάλογο: όλοι παρόντες!
και πλάι το βαθμό του καθενός σας: άριστα!

Χώρος διασποράς, 1970

ΝΑΥΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Βγήκαμε Λάγος κι είπαμε, να πάμε στα μπαράκια,
να βρούμε καμιά γκόμενα, να πιούμε δυό ποτάκια,

στην πύλη μας της έστησαν πεντέξι νταβατζήδες,
γυναίκα....ττέλεις ρώταγαν, όλους μας οι νταήδες,

το χρήμα το παιρναν μπροστά, πριν πάρεις το κορίτσι,
και πριν ακόμα πιάσουμε μ΄αυτές το πίτσι-πίτσι,

ήταν σκληροί δεν άφηναν, να βγούνε απ΄το μπαράκι,
αν ήθελες το κάτι τις....είχε ένα καμαράκι.....

κι αυτοί στεκόντουσαν εκεί μην χάσουν την πραμάτεια,
πολλές φορές ερχόντουσαν, ίσαμε τα κρεββάτια,

να δουν μήπως την έψηνες, για νάρθει στο βαπόρι,
η τάχα μου της πούλαγες, κάποια στιγμή...λαβστόρι.....

κάποιοι τα κατάφερανε και πήγανε στη ζουλα....
την νύχτα στην καμπίνα τους....κι έγινε αναμπουμπούλα,

ήρθαν οι μάγκες γρήγορα...τραβήξανε πιστόλια,
κι αρπάξανε τις γκόμενες, μες από τα βαπόρια,

έτσι περνούσε ο καιρός σε τούτα ταλιμάνια,
μέρα τη μέρα μάθαμε και γίναμε τζιμάνια,

δεν φεύγαμε από μπροστά, παίρναμε μια φελούκα,
και βγαίναμε στον μαχαλλά, έτσι κρυφά στη ζούλα.....

κα τις νυχτιές πηγαίναμε κρυφά μες στο καράβι,
χωρίς ποτέ ο νταβατζής, αυτό να καταλάβει

ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟΝ ΣΟΥ ΝΑΝ ΨΗΛΑ

Γιέ μου τωρά που μιάλυνες, ελα δαμέ τζιαι κάτσε,
τζι’αφού το ξέρεις σ’αγαπώ,
άκουσε πρώτα τι θα πώ,
τζιαι σκέφτου πιον τζιαι πράξε.

Θκίαλεξε τζαι με προσοχήν, την στράταν πουν να πιάεις,
γιατ’η ζωή ειναι καλή,
αν έσιεις νου στην τζεφαλή,
όπου ξεβείς τζιαι πάεις.

Όπως σε ξέρω ως τωρά, εθ θέλω να αλλάξεις!
Νάσιεις την σοβαρότηταν,
τζιαι πάντα τιμιότηταν,
όπου τζιαι να θκιαλλάξεις.

Για πάντα σου τους φίλους σου, θκιάλεε έναν έναν,
τζι’αν θέλεις κάμε εκατόν,
όμως αν ειναι δυνατόν,
καλλύττερους που σέναν.

Πόφευκε όσους μάχουνται, με την παρανομίαν!
Που κάμνουν ξηλωσίματα,
τζιαι έχουσιν μπλεξίματα,
με την αστυνομίαν.

Μακρά που τα ναρκωτικά, μακρά που συμμορίες,
μακρά που τα παλιόπαιδα,
που μπαίννουν μες τα γήπεδα,
τζιαι κάμνουν φασαρίες

Να μεν ημπλέξεις πούποτε, κρώστου τζαι μέν του γέρου,
τζι’αν δείς κακόν να σε τραβά,
κάμε τ’αμμάθκια τα στραβά,
τζιαί ρέξε τζιείττεμέρου.

Οι πράξεις μας ναν τίμιες, να μεν ηπροσβαρτούμεν,
για πάντα μας περήφανοι, σαν τύχει να λαλούμεν,
για μιάν τιμήν τζι’υπόληψην, στον κόσμον τούτον ζιούμεν.

Χαμπής Αχνιώτης

ΔΩΣΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ

Πολύ κάποιος σε πίκρανε
δεν σ' έχει εκτιμήσει,
μα κάποια μέρα γύρισε
συγνώμη να ζητήσει!

Διχάζεσαι στα ξαφνικά
μα λες δεν του αξίζει,
και η καρδιά σκληρύνεται
καθόλου δεν λυγίζει!

Εγώ μονάχα θα σου πω
συγχώρεση να δώσεις,
τον πάγο που 'χεις στην καρδιά
αξίζει να τον λιώσεις!

Αυτός ίσως δεν άξιζε
ξανά φίλος να γίνει,
μα συ αξίζεις σίγουρα
στο είναι σου γαλήνη!

Χριστοδούλου Θαλεια.

Επιστροφή στον ήλιο: Ποιητική Συλλογή του Περικλέους Χρυσόστομου (αποσπασματικοί στίχοι)

Μούσα ακριβή τ’ ήταν αυτό 
Πώς να το περιγράψω 
Βεατρίκη του έκπαγλου φωτός 
συ που ανέβασες τον Δάνδη στον Παράδεισο 
πες μου τ’ ήταν αυτό ...

(σελ. 20)

...

«Κι εγώ ρουφούσα 
σαν τη διψασμένη γη 
ήχο και φως και χρώματα κι αρώματα 
και τα καταχωρούσα ανάλογα 
με υπομονή και τάξη 
σε υποδόρια γάγγλια 
μέχρι που όταν ήρθε η εντολή 
άρχισα μ’ αυτά να συνταιριάζω 
και να δένω αρμονικά σκόρπιες ψηφίδες 
του Νέου Ηθικού Κώδικα». 

(σελ. 28) 

...

Καιρός, είπα, να μυηθώ στο μικρό κι ασήμαντο 
Γονάτισα πασπάτεψα το χώμα 
κι άρχισα να μελετώ ψηλαφητά 
της γης τον ταπεινό μικρόκοσμο 
Χαρτογράφησα τα αισθήματα του 
κι έμαθα την αλφαβήτα του». 

(σελ. 34) 

...

στίλβωσε την καρδιά του 
αφαιρώντας τη σκουριά των λαβωματιών 
και τα ουρλιαχτά των λύκων 
από το χαραγμένο στήθος του»…

 (σελ. 36)

...

Μα δεν υπήρξε ποτέ 
η ομορφιά της Ελένης 
Μην ήταν η ομορφιά του ονείρου 
που στο πέρασμά του 
καρφιτσώνει αισθήματα 
χρυσά κωνσταντινάτα 
πάνω στο πέτο της μνήμης

(σελ. 52)