είσαι μιτά μας δάσκαλε

Είσαι μιτά μας δάσκαλε, ακούω τη φωνή σου 
ήρθες να δεις τουςφίλους σου,γνωστούς και συγγενείς σου 

Ήρθες να δεις τα έργα σου που ΄χες παλιά γραμμένα 
σαν έθελες να μαζευτούν να ΄ναι ούλλα τυπωμένα 

Φυλλάδες τζιαι ποιήματα πλούτος στην κοινωνία 
να μείνουσιν να μεν χαθούν, έχουν πολλήν αξίαν 

Να΄χουμεν να διαβάζουμεν όσα τζι΄αν ρέξουν χρόνια 
κληρονομιά που λλόου σου, απου παιδια στ΄αγγόνια 

Εσου εν που με στράτευσες στης ποίησης την στράτα 
τζι΄ έκαμες μου τα χρόνια μου που όφτζιερα γεμάτα 

Τ΄αχναρκα της παράδοσης είπες μου να κλουθήσω
την ποίηση η αφορμή είσουν για ν΄αγαπήσω 

Που μες τα βάθη της καρκιάς, δυο στίχους σου χαρίζω 
τζι΄όσπου εν τα μάθκια μου ανοιχτά εν΄να σε μακαρίζω 

Μανώλης Βασιλείου