Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2022

ΤΑΞΙΔΙΑ ΨΥΧΗΣ – ΠΟΙΗΣΗ / ΜΑΡΙΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 


Λίγο πριν τη δύση…


Έτσι όπως ο ήλιος κλέβει τη σαγήνη της θάλασσας,
σαν χρυσό χαλί φτάνει εμπρός μου
το αποτύπωμα της λάμψης του…
Υπέρλαμπρος βασιλιάς
ο Ήλιος ο Ηλιάτορας
του Οδυσσέα Ελύτη.
Η θάλασσα, γαλήνια κι ατάραχη,
απολαμβάνει τα χάδια του,
περιμένοντας τη στιγμή εκείνη
που θα τον υποδεχτεί στην αγκαλιά της
σαν στοργική μάνα.
Και φτάνει η στιγμή εκείνη
της αποθέωσης,
της αποκαθήλωσης του ήλιου
από το θρόνο τ’ ουρανού,
η φευγαλέα στιγμή
που ο χρόνος σταματάει…
Μετέωρος κρέμεται
στο μεσοδιάστημα
της γραμμής του ορίζοντα
και της επιφάνειας της θάλασσας,
προτού βυθιστεί στα σωθικά της.
Ακούγεται μονάχα
ο παφλασμός των κυμάτων,
που σπάνε στην ακτή…
Και το χρυσό χαλί του ήλιου
μ’ έχει θαμπώσει
που το κοιτάζω επίμονα
με μάτια πεισματικά,
διάπλατα ανοικτά…
Το μυαλό μου ξεχειλίζει
από τους στίχους του Καρυωτάκη:
« Τ’ αστέρια τρεμουλιάζουνε
καθώς το μάτι ανοιγοκλεί προτού δακρύσει».

**
Αλλαγή πορείας πλεύσης

Κι έρχεται κάποτε εκείνη η στιγμή
που αποφασίζεις
να αλλάξεις πορεία πλεύσης
και σαλπάρεις σ’ ανοικτές θάλασσες
με μια κρυμμένη απαντοχή στ’ αμπάρια.
Αλλιώς τα όνειρα
παραμένουν απωθημένα
κι ανεκπλήρωτα αν δεν τα κυνηγήσεις,
αν δεν περάσεις πάνω από τα χαλάσματα,
αν δεν ανοίξεις διόδους στ’ αδιέξοδα
για να τα φτάσεις.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ – 180 ΧΑΪΚΟΥ / ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ (αποσπασμα)

 


Κοινωνικά:

*
Πόνος σπαράζει
στις σκηνές των προσφύγων.
Πόλεμος τέρμα!
*
Θα ξεπροβάλουν
μες στα χαρακώματα
οι μαργαρίτες.
*
Πες το «σ’ αγαπώ»,
απ’ τ’ άλφα ως τ’ ωµέγα,
τ’ αλφαβητάρι.
*
Μετράς οφειλές
που χρωστάς να πληρώσεις
µ’ αγάπης χρέος.

**
Μύθων Διδαχές:
*
Φωνή Κασσάνδρας
ηχεί στεντόρεια προς
τους υπνόττοντας.
*
Μάχες θα δώσεις
μ’ εμπόδια στην πλεύση,
μ’ όπλο τις μνήμες.

[Σκοτώστε και τον ποιητή] / Ανδρέου Ειρήνη

 Σκοτώστε και τον ποιητή

δεν είναι βραβευμένος
Εφ' όσον ο λαός κοιτά
μονάχα την βολή του
την εξουσία προσκυνά
κι ας χάνεται η Πατρίς του,
όλα του πάνε κατ' ευχήν
κι ας μην χαλώ την πιάτσα
αφού και υποψήφιος
είπεν την Κύπρο τάτσαν(λεκέ)!
Αρνούνται την σημαία μας
της ανεξαρτησίας
στου μαύρου Ιούλη το λαμπρόν
ούλλοι μας εκλωτσήσαν.
Καρτέραγαν την μάνα μας
να ρθει να μας γλυτώσει
μα ήρθε πριν , χαράματα
για να μας παραδώσει ...
Σκοτώνοντας τους αδελφούς
που έλεγε προδότες
το μίσος είχαν προ πολλού
της χούντα οι "πατριωτες".
Το 'παν δικοί τους αρχηγοί:
"Ο αγώνας ήταν λάθος"!
Όμως αλλού τους έτρωγε
το μίσος είναι πάθος.
Και στον λαιμό τους πήρανε
παιδιά ιδεολόγους
που αν ξύπναγαν θα φτύνανε
στεφάνια μα και λόγους .
Μα ο ηθικός ο αυτουργός
όσο κι αν δεν αρέσει
ήταν ο "μεγας" στρατηγός
που 'φερε και το φέσι........
Κι αυτός που τον κουβάλησε
ας βλέπει απ' το θρονί
την Κύπρο πώς κατάντησε
και να την ..... "ευλογεί".
Κλάδο ελαίας έδωσε
κι ο φάκελος κλεισμένος
σκοτώστε και τον ποιητή
δεν είναι βραβευμένος.
Ήθελα πιο πολλά να πω
μα τα' πε η ιστορία
τον Πενταδάχτυλο κοιτώ
με πιάνει ανατριχίλα.
Κι αν είστε μάγκες, άντε μπρος!
Ψηλά στην ανηφόρα !
Άντε αράτω τον σταυρό
που σήκωσε ο Ευαγόρας,
σαν πίστεψε σε λευτεριά
στα δεκαοχτώ του χρόνια
και του περάσαν την θηλιά........
σας καρτερά ακόμα.
Χιλιάδες οι Αθάνατοι
ήρωες προδομένοι
η αρρώστια σας επάρατη
το μίσος επιμένει.
Μήτε δεξιοί μήτε ζαβροί
πονάνε πια τον τόπον
όλοι αράξαν στην βολή
πιόνια των αρχόντων.
Τραβά ο ένας το πετσί
κι ο άλλος το τομάρι
μα ο λεκές μας της ντροπής
άστρο , μισό φεγγάρι
μισό αιώνα είναι εκεί
και όχι στην σημαία
προσκυνημένοι κι αυλικοί
που πήγε τόσο αίμα;
Καρέκλα, κόμμα, διαφθορά!
Όποια πέτρα σηκώσεις
ΜΙΖΑ θα γράφει καθαρά
Ο Θεός πια ας μας σώσει.
Όποιον μιλά τον έχουνε
του πάτσου και του κλώτσου
κρυφτό όλοι τους παίζουνε
πίσω απ' το δάχτυλο τους
Τους Βαραββάδες συγχωρούν
και προσκυνουν Πιλάτους
αρχιερείς με τους σταυρούς
και δήμιους του κράτους.
Δικοί κι οχτροί συμπράξανε
την Κύπρο κατατρώνε
και αμοιβή εισπράττουνε
φαρισσαίοι και τελώνες.
Το βιος το αίμα την ψυχή
σαν δράκουλες ρουφάνε
τα πρόβατα στην σιωπή
μιας και κουτσοπερνάνε.
Με κοκκαλάκια επαιτούν
γλείφουνε και κουφέτα
γονατιστοί τους προσκυνούν
ραγιάδες με πατέντα!
Κι όσο για το σύστημα
που λεν λογοτεχνία
τα φτύνω τα βραβεία σας
πάνω από μνημεία .
Γιατί κανείς σας δεν υμνεί
αυτούς που ' χει σκοτώσει
το χέρι το αδελφικό;
κι ας ήτανε καμπόσοι;
Δεν έχουν μάνες όλοι αυτοί;
Ονόματα δεν έχουν ;
Για δεν τα λέτε στα σχολιά
οι νέοι να κατέχουν ;
Μα μόνο τους προτρέπετε
παράδειγμα να γίνουν
να κρεμαστούν και να καούν
ΑΘΑΝΑΤΟΙ να μείνουν.
Κι αυτοί που δεν κρεμάστηκαν
κι ας ήτανε προδότες
σε θρόνους καλοκάθισαν
τους λεν και πατριώτες.
Κι αφού με ψέμα γράφεται
της Κύπρου η ιστορία
ο ποιητής πια σιωπά
μονάχα από ΑΗΔΙΑ !!!!

Η μοίρα των ποιητών / Χρ Χαραλάμπους


Αδικη λένε η μοίρα των ποιητών
καταλήγουν μόνοι και σβήνουν από μοναξιά
μα τι να την κάνεις την σύντροφιά
όταν μόνο εσύ ξέρεις να αγαπάς;
Τι να τον κάνεις τον έρωτα
πως θα επιζήσεις με τέτοια αγάπη
όταν η καρδούλα σου ματώνει
λυγίζει και πεθαίνει μοναχή της;
Η κατάθλιψη τους ξέρει καλά
συνοδοιπόρος τους είναι στην ζωή
και όταν η ευτυχια τους αγγίξει
εκείνη δεν θα την αφήσει για πολύ

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2022

"Μικροδιηγήματα" της Δέσποινας Κωνσταντίνου

 

Είδε το φως η Συλλογή Διηγημάτων της Δέσποινας Κωνσταντίνου με τίτλο: Μικροδιηγήματα. Μια εξαιρετικού ενδιαφέροντος συλλογή μικρών διηγημάτων, εμπνευσμένα από την καθημερινότητα της Κύπρου. Μνήμες, γεγονότα αναβιώνουν μέσα από τον λιτό και ουσιώδη λόγο της Δέσποινας Κωνσταντίνου. 42 λιγόλογα μικροδιηγήματα που έχουν τη δύναμη να μιλήσουν στην καρδιά κάθε ανθρώπου. 








Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2022

ΕΝΔΥΜΙΩΝ /ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 


Έκανε το λάθος να την πάρει
το κατόπιν και την είδε γυμνή
να βγαίνει από τα νερά και ζαλίστηκε.
Έκτοτε έχασε τον ύπνο του
και την κυνηγά σαν σκυλί που έχασε
τον αφέντη του.
Πότε τη βρίσκει πότε τη χάνει
και διαρκώς βρίσκεται στο κατόπιν της.
Οι άλλοι τον κοιτούν περίσκεπτοι∙
τον  λυπούνται που παίρνει
 τις ονειροφαντασίες του για πλάσματα
πραγματικά και το συμβουλεύουν
ναρθεί στα λογικά του και να πάψει
να αιθεροβατεί.
‘’Αν ξέρατε’’, λέει, ‘’ αν ξέρατε!’’…
Και το πρόσωπο του παίρνει κάτι
από την όψη της Σελήνης  ή ,και το χρώμα
του Αυγουστιάτικου φεγγαριού!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΣΙΣΥΦΟΣ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2018
 
 

Το συμπόσιο ή περί Έρωτος/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 



Αφήστε τ ’αστεία!
Εδώ μιλούμε περί Έρωτος!
όχι αγάπες και σαχλά
μελοδραματικά!
Ο Έρως είναι πολύ σοβαρή
Υπόθεση, για ν ‘αφήνεται
να κουβεντιάζεται μεταξύ
σοβαροφανών, αστείων
ανθρώπων.
Μόνο σε συμπόσιο και πάλι
μεταξύ Διοτίμας, Σωκράτη,
Αριστοφάνη και λοιπών,
που τον ξέρουν από μέσα
κι  απέξω, βάζοντας τον,
χωρίς φόβο και πάθος
πάνω στο τραπέζι
σαν καθαρό κρασί,
που το πίνεις, για να μπορείς
να τον αφομοιώσεις ίσαμε
την ακρότατη  εκδοχή του,
την άκρα συνέπεια της λογικής
και του παραλογισμού του!


AΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ’’ ΠΟΗΤΙΚΟ ΚΟΛΑΖ  ή ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΕΜΑ  ΙΙ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2015
 

Το ποδήλατο / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 
   

Αν αίφνης σταματήσεις να ποδηλατείς,
χάνεις την ισορροπία σου και πέφτεις.
Το ποδήλατο ανέχεται τον καβαλάρη
ενόσω το ποδηλατεί, δηλαδή του κινεί τις ρόδες.
Η ισορροπία βρίσκεται στην κίνηση του ποδηλάτου∙
ισορροπούμε όσον κινούμαστε∙
αν σταματήσουμε να κινούμαστε,  χάνουμε
την ισορροπία μας και πέφτουμε κάτω φαρδείς -πλατείς!
Είμαστε ποδήλατα!
αν δεν κινήσουν τις ρόδες μας ρίχνουμε κάτω
τον αναβάτη μας ακόμα  κι αν ο από  πάνω μας
είμαστε εμείς οι ίδιοι!
 
AΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2013

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2022

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ / Νικηφόρου- Θεοκλή Αντρούλλα

 

Απλώνω τα χέρια,
λίγο απ' το φώς ν'αδράξω,
και της ψυχής τ'ανήλιαγα,
σπίθες φώς να πετάξω.
Απλώνω τα χέρια,
φώς του ήλιου να μαζέψω,
να ζεστάνω τις κρύες σκέψεις,
που πεταλλουδίζουν στην σκιά μου.
Απλώνω τα χέρια,
να μαζέψω,μιάς βροχούλας στάλα,
να νοτίσω τα ξεροκαμένα ψίχουλα,
που πέτρωσαν στο βάθος της ψυχής.
Απλώνω τα χέρια,
το ουράνιο τόξο βασιλεύει,
στο απέραντο του ουρανού,
χρυσοκέντητη ακτίνα με σημαδεύει.
Στα χέρια κρατάω αναμμένη δάδα,
στο φώς της ανάβουν,
παλιοκαιρισμένα θέλω μου,
που παγώσανε στο χρόνο.
Υψώνω τα μάτια,
μετράω τ'άστρα,
όλο μετράω,μα και πάλιν,
πίσω ξαναγυρνάω.
Η μέτρα χάνεται,μπερδεύεται...
σαν χάνονται όλα τα θέλω της ζωής,
μα τα αστέρια συνεχίζουν να λάμπουν,
σαν οδηγός της ψυχής.
Υψώνω τα μάτια, να κοιτάξω,
το φεγγαρόλουστο αχνό φώς.
Ανατριχίλα,η πυξίδα του οδηγεί,
όσα στη γή ,δεν μπορείς να βρείς.

[ Αρχίζει νέο κεφάλαιο] / ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ

 Αρχίζει νέο κεφάλαιο

κάθε που μπαίνει
μια νέα ιδέα στο τραπέζι
όλα τα παλιά ξερθωριάζουν
καθώς ελαύνει το φως το νιόφερτο.
Απορεί όποιος δεν έχει πίστη
πώς γίνεται ν’ανθίζουν
οι μυγδαλιές καταχείμωνα
γιατί δε φοράνε παλτά
αυτοί που πάγωσαν
μέσ’ στα γρανάζια των νόμων;
Άϊντε πατρίδα μου μάνα
ακόμη έναν αιώνα υπομονής
γνέθοντας κυκλάμινα στο κορμί σου
γεννώντας νέες λέξεις αντοχής
πείσμα στους άπιστους
στους σκοταδιστές
και στους αιώνιους εραστές
της δουλοπρέπειας.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2022

Τα δάκρυα των Αγγέλων/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 


Κλαίνε κι οι Άγγελοι ,ξέρετε∙

προπάντων αυτοί που κάναν

το λάθος να κυκλοφορήσουν

ανάμεσα μας.

Έκτοτε τα δάκρυα τους πέφτουν

ασταμάτητα πάνω μας.

Οι πιο πολλοί τα παίρνουν για

βροχή∙

Αυτοί  που ξέρουν, προτιμούν

να σιωπούν∙

άλλωστε, ό,τι και να πουν,

τα δάκρυα μιλούν από μόνα τους!



ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’ ΕΚΔΟΣΗ: 2013

Ο Ιησούς και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 


Εγώ σκότωσα τη Ρώμη! εγώ της κατάφερα
το θανάσιμο χτύπημα!
Όταν κήρυσσε τη δύναμη, εγώ κήρυσσα
την αδυναμία∙ όταν ευαγγελίζονταν
τη μεγαλοπρέπεια, εγώ επένδυα πάνω
στην ταπεινότητα.
Η αδυναμία μου σκότωσε τη δύναμη
της Ρώμης και η ταπεινότητα μου
εξουδετέρωσε τη μεγαλοπρέπεια
της Ρώμης!



ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ:2013

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022

Άγις Χαραλαμπίδης, «Ρωγμές των καιρών», εκδ. Αρχύτας, 2021

 


 «Εκει,

στην αυλη της Παναγίας Φανερωμένης

λίγο μετα τα μεσάνυχτα

κείτονταν,

απο ασιτία εξουθενωμένες,

η αξιοπρέπεια και η ελπίδα

μέσα στο σχεδον ακίνητο σαν πτώμα

ανθρώπινο κορμι…»

Σελ. 26


Γυρνάω το περισκόπιο με αγωνία

νοσταλγω μια εικόνα ανοιξιάτικη

μια πεταλούδα

μια μέλισσα να τρυγα ένα λουλούδι

ένα κομμάτι γαλάζιο ουρανο

ένα χελιδόνι

ν’ ακούσω εν’ αηδόνι

ν’ αντικρύσω ένα παιδι

εν΄ανθισμένο γιασεμι…

 

Γυρνάω το περισκόπιο

μα όσο και να προσπαθω

πυκνη ομίχλη μού κρύβει τον ήλιο.

Σελ. 64


Κάθε πρωι το ίδιο σκηνικο

η γρια γυναίκα στην αυλη

υφαίνει την καινούργια μέρα

με το’ να χέρι κραδαίνει την επιμονη

παλεύει με το άλλο

στο ‘να της πλευροισορροπει στο ΠΙ

στη σφουγγαρίστρα τ’ άλλο

θέλησης δίνει ρεσιταλ κι υπομονης

κάθε πρωι στις έξι και μιση

σαν άξιος πολεμιστης που ρίχνεται στη μάχη

στη μοίρα-της, στο θάνατο μπροστα

ποσως δεν ορρωδει

η γρια γυναίκα.

Σελ. 34

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022

Παγερή μου Κυριακή / Χαραλάμπους Χριστάκης


Παγερή μου Κυριακή
που τα κόκκαλα μας έχεις πετρώσει
άσε τον φωτοδότη ήλιο να μας ζεστάνει
να χτυπήσουν οι καρδιές μας χαρμόσυνα
σαν καμπάνες σε πλημμυρισμένη από κόσμο εκκλησιά
Χ.Χαραλάμπους