ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ

Αστέρι μου απόψε

στον ουρανό κοιτάζω.

Ψιλά για να σε ειδώ

και να σου πω την αγαπώ

Αστέρι μου σου λεω πες της

πως τρελά την αγαπώ

Στην ζωή μου δεν θα πάψω

να της λεω σ` αγαπώ

Αστέρι μου σε σένα λεω

ότι υποφέρω και πονώ

Κι η καρδιά μου κτυπάει για κείνη

τόση αγάπη πως να στην πω

Αστέρι μου κάθε βράδυ όλο

για εκείνη τραγουδώ

Και της λεω αυτό που ξέρεις  

πως πολύ την αγαπώ

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΑ ΒΕΛΗ (απόσπασμα)

[...]

Κι αυτό για χάρη σου, γενέτειρά μου γη, 
μάνα των δουλευτάδων σου γονιών μου, Κύπρος,
κοιτίδα των ιερών οστών, της σάρκας τους, 
που τα καταπονούσες ωντανά, σκυμμένα απάνω σου, 
για να τα θρέφεις...

[...]

Σκεβρώσαμε πια εμείς, μα εσείς, 
καθρέφτης των άφθαρτων ψυχών, ωραίοι μας νέοι, 
στήλες θεμελιακές του τόπου μας, κρατάτε 
στους ώμους σας γερά την Άμπελό μας.

[...]

Ήλιε μου, που έχεις τα μαλλιά της 
υφάνει σε χρυσαργαλειό
με τις ακτίνες σου και τόσο 
εσύ την ξέρεις και σε ξέρει,
πες της για μένα- Σ΄ αγαπώ. 

«Τραγουδώντας και Χορεύοντας τον Κυπριακό Γάμο» με την Χορωδία της Προοδευτικής Κίνησης Λάρνακας και με το Χορευτικό Συγκρότημα της ΠΟΕΔ Λάρνακας

Η Χορωδία της Προοδευτικής Κίνησης Λάρνακας σε συνεργασία με το Χορευτικό Συγκρότημα της ΠΟΕΔ Λάρνακας σας προσκαλούν στη μουσικοχορευτική εκδήλωση που διοργανώνουν με τίτλο: «Τραγουδώντας και Χορεύοντας τον Κυπριακό Γάμο». Η εκδήλωση θα γίνει την Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου 2014 στο Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας, στις 20:30. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Η εκδήλωση, διάρκειας 75 λεπτών, διοργανώνεται στο πλαίσιο του Δεκαπενθήμερου Σκαλιώτικης Ερασιτεχνικής Δημιουργίας του Δήμου Λάρνακας.

Μέσα από τραγούδια, χορό και θέατρο θα αναπαρασταθούν ο θεσμός του προικοσύμφωνου, το κόψιμο των μακαρονιών και το γλέντι του γάμου. 

Τ΄ ΑΓΝΟ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ

Σαν τα μελτέμια τα σφοδρά του Αιγαίου , στο στήθος 
- η καρδιά σφυρί κι οι πόθοι σίδερο, αμόνι-
τα πάθη μύρια, πλήθος: 
το νου σε πλάνους λογισμούς γυρνούν. Μα μ΄ εξυψώνει 


ενός αγνού αισθήματος ή λαμπρότης: τροπάρι
που ιερουργά κάποια κυρά που σέρνει στα φτερά
υο λογισμό, και σάμπως να φεγγοβολά λυχνάρι, 
και σάμπως στην ψυχή ν΄ αχολογά μια ψαλμουδιά. 

ΚΡΥΦΟΜΙΛΗΜΑΤΑ (απόσπασμα)

[....]


Το γόνιμο σούρουπο το θανάτου
θά΄ ναι κι αυτό ευπρόσδεκτο :
" Γιατί να θρηνήσουμε, ακλή μου,
το χαμό του εφήμερου Άδωνη;
Στο δάσος της ανθρωπότητας,
δυο πεύκα, κι εμείς 
καλλωπίσαμε το ξερό τοπίο. Το μολογούν τα σκαριά,
το διαιωνίζουν τα πράσινα κλαριά μας". 

ΑΓΑΠΗ / Μαρκίδης Α. Γεώργιος

Μες στην αγάπη τους θαρρούν πως και τ΄ αγκάθια αντάμα 
τους γίναν τώρα γιασεμιά,τους  γίναν τώρα κρίνα,
και στης χαράς τους της πλατιάς το διάβα - δες  τι θάμα- 
και τα σοκάκια τα στενά πως πλάτυναν και κείνα. 

ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ / Μαρκίδης Α. Γεώργιος

Κλεισμένος στο χωριάτικο κελί μου δε νυστάζω.
Τους χωρικούς ύπνος βαθύς τους έχει τώρα πάρει, 
κι εγώ σκυφτός ολονυχτίς με το κερί διαβάζω, 
απ΄ έξω έχοντας σύντροφο τ΄ αγέρι του Γενάρη.

Κάποιες σελίδες του φτωχού νησιού μ΄ ανατριχίλα
διαβάζω της ατέλειωτης τούτης βραδιάς τα μάκρη,
κι αργοσταλάει το κερί στης ιστορίας τα φύλλα. 
Θαρρείς στον πόνο του νησιού πως χύνει κι αυτό δάκρυ. 

ΡΟΛΟΓΙΑ / Μαρκίδης Α. Γεώργιος

Οι δείκτες σας μες στη χαρά βιαστικά περνάν 
σάμπως φτερά γοργόλαμνα, φτερά πάν΄ ανοιγμένα, 
μα μες στον πόνο μας θαρρείς πως σιγοξεκινάν 
σα δεκανίκι αργόσυρτα, κι οκνά και μουδιασμένα. 

ΕΙΠΕ / Μαρκίδης Α. Γεώργιος

Χαρίζεις την πιο πάγκαλη τ΄Απριλομάη γλυκάδα
και λυρικό μες στη καρδιά γοργοκυλάει μεθύσι.
Πα στην ψυχή μου ανείπωτη κρυφάπλωσες ανθάδα, 
και την ψυχή μου αγάπησα γιατ΄ έχει σ΄ αγαπήσει. 

ΜΙΣΕΜΟΣ / Μαρκίδης Α. Γεώργιος

Σαν έφευγες ψιλή  βροχήσυμβόλιζε το κλάμα
των γύρα,που κρυφόκλαιγαν στο μαύρο χωρισμό,
και τ΄ ανεμόδαρτα κλαδιά μοιάζαν θαρρείς αντάμα
μαντίλια αργοκινούμενα σ΄ αποχαιρετισμό.

Μαρκίδης Γεώργιος Α. (αναφορά)

Γεννήθηκε το 1882
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το έργο του Λιπέρτη.
Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου.
Έγραφε σύντομα ποιήματα,κυρίως τετράστιχα.

Χαλλούμας Σάββας (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε το 1945.
Απόφοιτος του Παγκύπριου Γυμνασίου και της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου


Ποιητική Συλλογή: 
Αναλαμπές  στη νεκρή γη 

[Το να βαρέσης την σάλπιγγα]

[...]

Το να βαρέσης την σάλπιγγα
δεν χρειάζεται 
παράένας κόμπος φωνής. 

ΑΓΧΟΝΗ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ

Κίτρινες νύχτες του Νοεμβρίου. 
Ατμοί από θειάφι κι΄ ανήμερους ίμερου.
Ωχρό λείψανο,το κερί των ιερέων,
η σβηστή ψαλμωδική φωνή τους
δάκρυα,λυγμοί,μάταιοι θρήνοι. 

Τρυπάς τη γη με τα σπασμένα, 
κατάλευκα δοξάρια των οστών σου.
Απ'  τις λιωμένες σάρκες σου
μια γιασεμιά γεννήθηκε 
λευκοντυμένη νύφη, 
στολίδι και πληγή για το κορμί σου .

Ξερή πολιτεία, εγκαταλελειμμένη,
λευκοί σταυροί.
-σιωπηλά κυπαρίσσια- 
άδειοι ομιχλώδεις ουρανοί. 

Όταν έφυγες έζησα πολύ κοντά στην τρέλλα
οδοιπόρησα σκληρά,
πλήγωσα τα πόδια
μέσα σε λίμνες αιχμηρές. 
Όταν έφυγες, 
έμεινα μόνος 
δίχως νερό,δίχως έρωτα, δίχως πίστη. 

Όταν σου διάβασαν τις τελευταίες ευχές 
έσπασε- σκορπίστηκε στους τέσσερις ανέμους
η ζωή μου.
Λυδία, δεν μπορείς να δεις 
τις χαρακιές στο δέρμα,
-αφού οι γαλαζοχάντρες των ματιών σου
έγιναν χώμα. 
Τ΄ ατσαλένια μου φτερά τσακίστηκαν.

ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ(απόσπασμα) του Νίκου Πενταρά

Οι στιγμές

που τριγυρνούν από ώρα σε ώρα

και μαζεύουν τη γύρη απ' τις μέρες μας

το νέκταρ απ' τα χρόνια μας

είναι που φτιάχνουν την κερήθρα

με το μέλι της ζωής

γι’ αυτό άσε το καράβι

της άγονης γραμμής των επαναλήψεων

και πάψε πια να μιλάς

για πειρατείες ονείρων .