Τα βραδια
προσωπα περνουν μπροστα
απο την οθονη του μυαλου
Αμεσως
η σκηνη φανταχτερου θεατρου ξεδιπλωνει
κι ολοι οι παιχτες μα κι οι κομπαρσοι
με παθος αφηγουνται τη μικρη τους τη ζωη
μα και συχνα μια αλλη πιο μεγαλη
Αυτοι που αφηνουν την ψυχη τους στη σκηνη
σαν σβησουνε τα φωτα ενα -ενα
τα θεατρικα ενδυματα
καπελα, μασκες κι αλλα
εγκαταλειπουν
Και με το κεφαλι τους ψηλα μας αποχαιρετουν
Οσοι μοναχα απο δοξα δεν χορταινουν
αρνουνται, δεν αποχωρουν
Οσπου χερια δυνατα τους σπρωξουν
Και τοτε οδυρομενοι υποχωρουν
αφηνοντας τη σκηνη οικτρα ταπεινωμενοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου