Κυκλάμινα πού ανθίζετε,
στού βράχου τήν σχισμάδα,
δροσίζετε,γλυκαίνετε,
τής πέτρας τήν σκληράδα!
Σμίξανε δύο χρώματα,
κόκκινο καί λευκό,
σού χάρισαν τό χρώμα σου,
γλυκό καί ροδαλό!
Στ´άγια χώματα ανθίζετε,
τά τουρκοπατημένα,
μέ πείσμα αντιστέκεστε,
γιατί είστε ευλογημένα!
Λαβωμένος ο Πενταδάκτυλος,
μά έβαλε τά καλά του,
τήν φορεσιά του φόρεσε,
μέ τά κυκλάμινα του!
Κυκλάμινο μου ταπεινό,
καί νεραϊδοβαμμένο,
στού Πενταδακτύλου τά βουνά,
παντού είσαι φυτρωμένο!
Η μπότα τού κατακτητή,
σ´έχει τσαλαπατήσει,
μά πάλιν ξεπετάγεσαι,
πού Ανατολή ως Δύση!
Όμορφα ροδοπέταλα,
καί λεπτοκαμωμένα,
είν´τής καρδιάς τά φύλλα σου,
τής φύσης προικισμένα!
Στό άγγιγμα σου,στή θωριά,
ξυπνάς μας αναμνήσεις,
καί τήν ψυχή γεμίζεις την,
άπειρες συγκινήσεις!
Θύμισες έρχονται στο νού,
από τα περασμένα,
και μας γλυκαίνεις την ψυχή,
κοιτάζοντας εσένα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου