Χριστάκης Χαραλάμπους: Αγαπώ το φθινόπωρο και ας μας φέρνει πόνο…

Αγαπώ το φθινόπωρο
και ας μας φέρνει πόνο
σαν κοιτάζω το πράσινο
να απλώνεται γύρω μου
νιώθω τον παράδεισο μέσα μου
και ας πατώ χώματα καταραμένα
δηλητηριασμένα απ τον άνθρωπο

**

Άτιτλο

Κορμιά που όργωσε το λιοπύρι
η φτώχεια τα έκανε μαχητές
στον αγώνα ρίχτηκαν με πόνο
μα άλλη οδός δεν σηκώνει τα βήματα τους
σε τούτη την ζωή δεν χωράνε οι δειλοί
και ας βασιλευει αιώνια η μεγαλοπρέπεια τους

**

Βουβές καμπάνες

Κάποτε χαρμόσυνα χτυπούσαν
διαλαλούσαν την υπεροχή της ευτυχίας
μα πέρασαν οι μέρες της αφθονίας
κυριαρχεί πλέον ο δαίμων του θανάτου
το μισοφέγγαρο απλώνει τον ίσκιο του

Πέρασε σχεδόν μισός αιώνας φίλε μου
μα τα σχοινιά τους ακόμα μένουν ακίνητα
δεν υπάρχουν πλέον μιλιούνια πιστών
σκορπίστηκαν στα πέρατα της οικουμένης
περιμένοντας τον αέρα της ελευθερίας