(αφιερωμένο στους καταφρονεμένους του κόσμου)
Πήγα σε ένα φτηνό μαγαζί
να πάρω ένα άσπρο πουκάμισο
που μού κτύπαγε το βράδυ το τζάμι.
Πήγα να πάρω μια μπλούζα λευκή
για τη βροχή που πότισε τα γεράνια
και τα διψασμένα τριαντάφυλλά μου.
Βρήκα κλειστό το μαγαζί
και φεύγω λυπημένος.
Εν τέλει, φεύγω χωρίς το φτωχό σπουργίτι
χωρίς τη δροσερή βροχούλα.
Κλείνω τα μάτια μου και εναγκαλίζομαι
το πεπρωμένο μου, το κάτασπρο,
σαν τον ναυαγό που κλαίει
επάνω στο αφρισμένο κύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου