ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ / Μπίσσα Πόπη

 

Την ψυχή μου πάνω απ’ όλα
τη φυλάω
μη θεριέψουνε τ’ αγκάθια
και τη ρίξουνε στα βάραθρα.
Την ψυχή μου πάνω απ’ όλα
την ακούω
της μιλάω
ακουμπάω σ’ αυτήν τους ήχους και τις λέξεις,
τα αισθήματα και τις φωνές.
Την αφήνω να ωριμάσει
γιατί αλλιώς δεν ημερεύει.
Μόνο τότε δεν φωνάζει
αλαφιασμένη.
Μόνο τότε ταξιδεύει
σε σοκάκια κι ασταμάτητες τροχιές και μακρινές.
Πάνω απ’ όλα λοιπόν, ψυχή μου,
πάνω απ’ όλα
παρέα με το δάκρυ.
Για να λυτρωθείς.
Να λευτερωθείς.
Και ν’ ατενίσεις
τ’ άλλα, τα όμορφα και τα μεγάλα.