Συγκομιδή / Τυρίμου Γ. Ελένη

Τώρα λοιπόν είναι ο καιρός της συγκομιδής !

Τώρα οι καρποί έδεσαν,

μέστωσαν στην βροχή

των δικών μας δακρύων,

στον δικόν μας πυρετό,

στην ζέστη της ψυχής μας.

τώρα διψάσαμε πολύ,

ο ύπνος κρατησε για Χρόνια,

κάπου τα βήματα μας χάσαμε...

μα τα σημάδια των καιρών

στάζουν αίμα - αίμα και δάκρυα,

η νάρκωση κράτησε πολύ,

έγινε παράλυση,

η σηψαιμία των μέσων,

των άκρων, της ζωής μας,

παντού δυσοσμία.

Η ώρες , οι μέρες γίνανε νύκτες,

πυροδοτούμενες

απέναντι στο άδικο

και η σιωπή έγινε κραυγή,

αντίλαλος σε κάθε κύτταρο,

σαν είδε το γέλιο των παιδιών

να χάνεται στο βουητό του φόβου,

τα πάντα να πνίγονται

στην ανασφάλεια,

στο ψέμα στην εκμετάλευση.

Τότε!!

γίνεται ο καιρός τής συγκομιδής όταν λύνεται η σιωπή!

και συναντιέται με την ανέχεια, γίνεται αξιοπρέπεια, σεβασμός, αγώνας για την ελευθερία.

Τώρα είναι ο καιρός της συγκομιδής!!!

Που ξυπνά η σιωπή και φωνάζει : είμαι <<άνθρωπος >>!!!

Πρέπει να ζήσω <<Ελεύθερος >>!!!.