Το πρωί στραντζίζει ένα λίτρο γάλα
τζιαι στες δέκα μία κούππα τραχανά.
Μεσομέριν έσιει όνειρα μεγάλα,
μιαν μπριζόλα σόζζουμην με λάχανα.
Η καττού μου η Ριρίκα
μου την άφηκεν μοιράσιν
η στετέ μου η Μαρίκκα
τζι όπως πάει 'ννα με ποσπάσει.
Ως τες τρεις τζοιμάται πα στο καναπέ μου
μα τα μάθκια σγοιαν άνοιξει στο φαιν
με τα μούτρα ππέφτει που ξαρκής, στετέ μου
θα με φάει μιαν ημέραν 'ννα το δεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου