Έφερες βροχή και αστροπελέκια
μαύρα σύννεφα που σκιάζουν τον ήλιο μας
κοιμάμαι και ξυπνάω με το κρύο σου
αναρωτιέμαι αν φέρνεις δύναμη ή πόνο
αν είσαι η περσινή μου κόλαση
η αν φέτος θα ντυθείς παράδεισος
Μα λέω να κρατήσω τα ευχάριστα
εκείνα που βλέπω ,ακούω και νιώθω
αυτά που μου εξιταρουν την καρδιά
καθοδηγούν την ασίγαστη φαντασία μου
πυροδοτούν τα ανεξάντλητα μου όνειρα
κανονιοβολούν την έννομη αρνητικότητα
Φαίνεσαι μακρύς μα θα τελειώσεις
θα σε αναπολώ μες στην κάψα του Αυγούστου
προσμένοντας σε θα πέφτω σε γκρεμούς
ο θάνατός θα μου δείξει τον Κάτω Κόσμο
μα το αθάνατο πράσινο των βουνών μας
η ελπίδα που έγινε προπομπή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου