ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.. Ω Χώμα που 'σουν άσπιλο.... / Ανδρέου Ειρήνη

Ο ήλιος βγήκε λαμπερός
το μάτι του μας κλείνει
στην πλάση σκόρπισε το φως
κι όλα στο χθες τ΄αφήνει.

Κι αν σύννεφα τον απειλούν
θα παίξει το κρυφτούλι
έτσι οι μέρες του κυλούν
και κάτω αφέντες , δούλοι.

Σαν τι να κάνει και αυτός
για φως μόνο πασκίζει
να δώσει ελπίδα στο φτωχό..
τη μοίρα ποιος ορίζει;

Ένα κυκλάμινο δειλά
ανθίζει στην αυλή μας
κι άλλα προσμένουν κει ψηλά
στην ματωμένη γη μας.

Ψηλά στον Πενταδάκτυλο
σχεδόν μισό αιώνα ..
ω χώμα που' σουν άσπιλο
κι όλοι σε καμαρώναν,

τώρα οι τούρκοι σε πατούν
και τα κυκλάμινα σου
Μέσ' τις ρωγμές σου καρτερούν
να δούνε τα παιδιά σου

τριγύρω τους να παίζουνε
να διώξουν την ντροπή σου...
Ως πόσο θα σ' εμπαίζουνε
και ξένοι και δικοί σου.......

Ο ήλιος βγήκε λαμπερός
στης Κύπρου μας τα μέρη
όμως τον σκιάζει ο εχθρός
με μισοφέγγαρο κι αστέρι......

Ο ήλιος βγήκε λαμπερός
στης Κύπρου μας τα μέρη
μα όσο τον σκιάζει ο εχθρός
'Ανοιξη δεν θα φέρει....